tag:blogger.com,1999:blog-34275761354287599262024-03-12T20:38:25.815-07:00mMaurildiUnknownnoreply@blogger.comBlogger34125tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-34998348148921890772012-12-03T07:17:00.001-08:002012-12-03T07:17:57.529-08:00Að eyðileggja áhugann með verðlaunum<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Hvort skyldi vera mikilvægara markmið: að fá fólk til að gera það sem það vill ekki gera eða fá það til að vilja það sem það gerir?</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Ég er ekki í neinum sérstökum vafa.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Eftir því sem ég hef í starfi mínu sem kennari aukið frelsi nemenda minna meira sé ég sífellt betur að stærsta verkefni mitt er að yfirvinna ábyrgðarfælni nemenda minna. Í sumum tilfellum má vel vera að það takist ekki – en oftast hefst það á endanum. Ábyrgðarfælni nemenda er ekkert undarleg ef haft er í huga að menntakerfið gerir í því að svipta nemendur bæði frelsi og ábyrgð. Maður getur klárað háskólanám án þess að þurfa nokkru sinni að standa í alvöru undir sjálfum sér. Það er nóg að vera leiðitamur og hlýðinn.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br />
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWhRxswEJHTmoJAdv3QRXN8p2GPcL6cN91tu6-7J4B30orZ8oFmMoITvDB3sPYSXVlNkHg0ZVvkyrarVqJV9gkFVcoi7JbaYhwK4QA7Lc-TOTFvGt8rOgYMp_4kPJY9dUqH5nMT0KEO0u7/s1600/Out+of+the+Nest.jpeg" imageanchor="1" style="color: #6699cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWhRxswEJHTmoJAdv3QRXN8p2GPcL6cN91tu6-7J4B30orZ8oFmMoITvDB3sPYSXVlNkHg0ZVvkyrarVqJV9gkFVcoi7JbaYhwK4QA7Lc-TOTFvGt8rOgYMp_4kPJY9dUqH5nMT0KEO0u7/s320/Out+of+the+Nest.jpeg" style="border: none; position: relative;" width="267" /></a></div>
<br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Innri hvati skiptir að mínu mati öllu máli. Sá sem er drifinn áfram af sjálfum sér og er sinn eigin dómari – hann hefur menntast.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Ég hef lengi haft óbeit á yfirborðsmennskunni í menntakerfinu. Það er sjaldnast gert ráð fyrir því að undir yfirborði barna leynist hugsuður. Eitthvað skapandi afl sem bíður þess að vera leyst úr læðingi. Safn hæfileika og hugmynda sem mun við réttar aðstæður verða steypt í manneskju sem skilur meira eftir sig en rákir á yfirborðinu.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Sérstaklega hef ég óbeit á þeirri bjánalegu hugmynd að ekki sé hægt að hvetja börn og unglinga til neins – nema undir þeim formerkjum að það sé keppni. Mælsk börn þurfa ekki Morfís, forvitin börn þurfa ekki Gettu betur, skapandi börn þurfa hvorki Stíl né Skrekk, hraust börn þurfa hvorki Skólahreysti né Shellmót. Það er í raun algjörlega óskiljanlegt hvers vegna börn mega ekki vera skapandi, skynsöm eða hraust án þess að það þurfi sífellt að etja þeim gegn hverju öðru.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-mTGX-Q6CB2TsCExvaDoHb3CJQRSsE0TWVnWF0bHLx-dWg3z1MrCMV7mLyTpiZAUgBNxG7xLSl6u3mjTyJ1oI2JB4_yrfCoy3CLAf-mghTej_qjd3Mf1-TyO9PGNuh1XM7tLm_HNuP1F/s1600/BukkIN1vaz_KsIMmykhmt9MTjNZETYmyPJy0liipFm0.jpeg" imageanchor="1" style="color: #6699cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-mTGX-Q6CB2TsCExvaDoHb3CJQRSsE0TWVnWF0bHLx-dWg3z1MrCMV7mLyTpiZAUgBNxG7xLSl6u3mjTyJ1oI2JB4_yrfCoy3CLAf-mghTej_qjd3Mf1-TyO9PGNuh1XM7tLm_HNuP1F/s320/BukkIN1vaz_KsIMmykhmt9MTjNZETYmyPJy0liipFm0.jpeg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></a></div>
<br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Það er eitthvað andstyggilegt við það að börn séu dregin í leikhús til að horfa á sköpunarverk jafnaldra sinna og öll orkan fer í að öskra í sífellu slagorð og pússa múgsálina. Það er heimskulegt að börn skuli ekki hvött til að dást að og verða fyrir áhrifum af sköpunarverkum og hæfni listhneigðra jafnaldra – því þau eru of upptekin við að „halda með“ sínu fólki og vera gegn öðrum.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Það er kjánalegt hvernig fólk stillir samræmdum prófum upp sem keppni milli landshluta, sveitarfélaga og skóla.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Það er alltof mikill þungi í því yfirborðskennda og fánýta.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Unglingar sem virkilega tjá hugðarefni sín í listum eða ögrandi menningu myndu aldrei sitja pikkfastir í klisjum. Hversu stór hluti Skrekksverka ætli fjalli um einelti eða útskúfun? Miklu stærri hluti en samsvarar áhuga unglinganna á efninu. Þeir hanga á efninu eins og hundar á roði til að þóknar hinum fullorðnu. Þeir halda að þetta sé það sem við viljum. Og þetta er það. Því er nú fjandans verr.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Ég fær líka alveg grænar bólur á sálina í hvert sinn sem ég hlusta á sama tilgerðarlega upplestrarstílinn sem börnum er taminn í stóru upplestrarkeppninni. Hann minnir mig á Morfís.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Öll þessi keppni er misskilningur. Landsbankinn verðlaunar lífsleikni, Umferðarstofa gefur einum bekk pítsur svo er ljóðekeppni, teiknikeppni og svo mætti lengi telja. Raunar virðist ekki nokkur einasti maður hafa hugmynd um hvernig hægt er að nálgast börn eða unglinga án verðlauna.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Þetta er því ömurlegra sem það er augljósara að þótt verðlaun kunni að vera ágæt leið til að fá okkur til að gera það sem okkur langar ekki að gera – þá hafa þau þveröfug áhrif þegar þeim er ætlað að styðja við innri áhugahvöt okkar. Verðlaun draga úr áhuga okkar á að gera það sem við höfum ástríðu fyrir eða ánægju af að gera. Þetta hefur verið ljóst í nærri fjörutíu ár.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Fræg </span><a href="http://psycnet.apa.org/journals/psp/28/1/129/" style="background-color: white; color: #6699cc; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-decoration: initial;">tilraun</a><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;"> leiddi þetta fyrst í ljós. Leikskólabörnum sem sýnt höfðu mikinn áhuga á því að teikna var skipt í þrjá hópa. Einn hópur var hvattur áfram með loforði um verðlaun. Hinir tveir fengu að teikna (eða sleppa því) án slíkrar hvatningar. Að verki loknu fengu börnin verðlaunin fyrirheitnu en einnig börnin í öðrum af hinum hópunum. Síðan var fylgst með hvaða áhrif þetta hefði á löngun barnanna í að teikna.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB2cBu6-ILBXUciEJ-o4bHHE-jNdz7_mA5tJxkN6Q4Kyzi9Tj_O2SHTd7izOAVb_ikvENJbB5HU9Wu7ymj4JFBC0QRxq-gEZ9aLW7nHE5c_Yjdsdf0iIGasXCb4bH-FedvJC9hWif2pLKH/s1600/child-drawing.jpeg" imageanchor="1" style="color: #6699cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB2cBu6-ILBXUciEJ-o4bHHE-jNdz7_mA5tJxkN6Q4Kyzi9Tj_O2SHTd7izOAVb_ikvENJbB5HU9Wu7ymj4JFBC0QRxq-gEZ9aLW7nHE5c_Yjdsdf0iIGasXCb4bH-FedvJC9hWif2pLKH/s1600/child-drawing.jpeg" style="border: none; position: relative;" /></a></div>
<br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Einn hópur skar sig úr. Áhugi barnanna sem „teiknuðu fyrir verðlaun“ snarminnkaði. Áhugi hinna hópanna hélst áfram hár (án marktæks munar á hópunum tveimur).</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Innri áhugahvöt þarf ekki á verðlaunum að halda – þvert á móti eru meiri líkur á að þau spilli fyrir.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Og hvort viljum við í alvöru? Ýta börnum fram á leiksvið sem langar ekki að vera þar – og ýta útaf því börnunum sem vilja vera þar eða styðja við börnin sem raunverulega hafa áhugann?</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJr1B28Ix4j74lav6z3Z5Qnsj393txMYPD6FgHya2LlmuQfm2j_5CSsgd2EX47Zi2fmM58Uw4WNLiz70F6RDVdOhwsdtRFEdp1uXF7ZkZdhyphenhyphenFIFHMRW2z5sWjYx8Wc2Z-Q7_S6-ogTQCTT/s1600/Student-of-the-Month-Certificate-10-e1351823618574.jpeg" imageanchor="1" style="color: #6699cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: initial;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJr1B28Ix4j74lav6z3Z5Qnsj393txMYPD6FgHya2LlmuQfm2j_5CSsgd2EX47Zi2fmM58Uw4WNLiz70F6RDVdOhwsdtRFEdp1uXF7ZkZdhyphenhyphenFIFHMRW2z5sWjYx8Wc2Z-Q7_S6-ogTQCTT/s320/Student-of-the-Month-Certificate-10-e1351823618574.jpeg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Af hverju gerum við það ekki?</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Hvaða lexíur halda menn í alvöru að börn læri á því að allt þeirra skólastarf sé steypt inn í eitt stórt umbunarkerfi, með stjörnugjöf og verðlaunum. Hversu djúpt rista dyggðirnar sem þannig eru innrættar?</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px;">Hvers virði er yfirborðskennt nám í grundvallaratriðum? Þurfa ekki grundvallaratriði að fá að sökkva dýpra inn í persónuleikann?</span>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-21142448754244955172012-11-17T13:27:00.001-08:002012-11-17T13:28:07.089-08:00Atferlismótun og agi í skólakerfinu<br />
Í fyrsta pistli mínum um SMT byrjaði ég á að ræða nokkuð sem ég tel ástæðu til að árétta hér. Ein af ástæðum þess að miðstýring er eitur fyrir skólakerfi er að miðstýring er andstaða valdeflingar og þar með ábyrgðar. Til þess að maður upplifi sig ábyrgan gagnvart umhverfi sínu og skjólstæðingum þarf maður að hafa vald yfir athöfnum sínum.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Mín skoðun er sú að sá skóli er bestur sem reynir ekki að laða fram aga með hlýðni. Mín reynsla er sú að þar sem gagnkvæm virðing og traust ríkir í skólaumhverfi þá skapist vaxtarskilyrði fyrir réttnefndan aga. Takist auk virðingar og trausts að fylla nemendur metnaði þá kemur til kasta agans. Sjálfsaga, sem snýst um vitsmunalegan heiðarleika, vandvirkni og eljusemi.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ytri agi, sem einkennist af hlýðni, er hvorki nauðsynlegt né nægjanlegt skilyrði þess að innri agi verði til.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Skóli á að mínu mati að vera umhverfi sem einkennist af forvitni, katínu og persónulegum sigrum. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
En jafnvel í fullkomnum skóla eru vandamál.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Skólakerfi sem einblínir á mælanlegan árangur, iðni og dugnað er furðu blint á skaðsemi sína þegar kemur að kvillum eins og kvíða, meðvirkni og þráhyggju. Margir nemendur þjást í hljóði undan þeim óhuggulegu kröfum sem þeir gera til sjálfra sín. Sumir þeirra eru jafnvel enn verr farnir vegna stöðugrar „jákvæðrar“ endurgjafar frá skólaumhverfinu þegar „dugnaðurinn“ og „samviskusemin“ bera líðanina ofurliði.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Að einhverju leyti getur umhverfi sem byggir á trausti orðið til þess að slík vandamál komi upp á yfirborðið – og að öðru leyti geta breyttar kennsluaðferðir varpað ljósi á hættumerkin – en enginn skóli er eyland og jafnvel fullkominn skóli má sín lítils yfir pressu sem heilt, árangursmiðað, hrokafullt og dauðsnobbað skólakerfi skapar.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Fjölmörg börn glíma ennfremur við mikla vanlíðan vegna ýmissa erfiðra aðstæðna eða jafnvel erfða. Enginn skóli getur búið til skólaumhverfi sem mildar sár allra. Í mörgum tilfellum gerir skólinn illt verra.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Öll börn hafa meira gagn af hlýju en hlýðni. Öll börn hafa meira gagn af einlægu trausti en einberum ytri aga. Sum börn þurfa bara miklu meiri hjálp.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Hlutverk starfsmanna skólans er að átta sig á hvenær barn þarf meiri hjálp. Helst án þess að barnið þurfi fyrst að sökkva niður í myrkustu fen vanlíðunar og áhættu. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Það er síðan skylda kennara og annars skólafólks að einstaklingsmiða viðbrögð sem henta þörfum barnsins. Þau viðbrögð þarf að vinna í samstarfi við foreldra eða forráðamenn barnsins og barnið sjálft. Það þurfa allir að vera í sama liði. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Heilt sveitarfélag getur aldrei „staðlað“ úrræði sem beita á á öll börn sem lenda í vanda. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Sumum börnum hentar samtalsmeðferð. HAM getur virkað vel fyrir marga. Atferlismótun svínvirkar í samstilltu átaki heimilis og skóla. Lyfjagjöf hentar sumum.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Það ætti samt enginn að þurfa að setja börn sín á lyf undan þrýstingi frá skóla. Þannig er það nú samt. Foreldrar upplifa sumir mikla pressu á að „laga“ börn sín þannig að þau hætti að vera „vandamál“ í skólanum. Slík pressa, hvort sem hún er meðvituð eða ómeðvituð, er algjörlega siðlaus. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Kennari eða skólastjóri getur ekki ætlast til þess að dómgreind hans ráði ríkjum við lausn vandamála allra barna. Hlutverk skólafólks er aðeins að vera þátttakandi í að leita leiða til að börnunum vegni betur.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Markmiðið má aldrei vera það að barnið „sé til friðs“ í skólanum. Stefna á að mesta mögulega bata. Ég hef djúpar efasemdir um lyfjagjöf sem gerir börn „spakari“ á skólatíma en sviptir þau matarlyst og gerir snælduvitlaus þegar líða fer á daginn og kvöldið.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Skóli þarf alltaf að vera tilbúinn að laga sig að þörfum nemenda og ganga í lið með sérfræðingum við lausn á vanda barna. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Þótt mér þyki SMT-atferlismótunarkerfið andstyggilegt, yfirborðskennt og grunnhyggið þá hika ég ekki að mæla með atferlismótun sem einstaklingsmiðuðu úrræði. Ég álít það skyldu mína sem annarra kennara að taka höndum saman með foreldrum kjósi þeir að fara slíka leið. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Það er börnunum fyrir bestu.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Það er hið endanlega markmið alls náms.</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-18997717141362099972012-11-17T13:26:00.001-08:002012-11-17T13:27:00.407-08:00Heimanám – hættum því!<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiREz4KDhVGg0-BYEW07T1oGc9lhhd7mQv5KM8xJq0ejCDjJghn2sHTcsN5UtVgl-AVYcdGmQekOza-RsSzLxk2z5ZtSqUFpy0CwIvo8vlCYgdSag4C6mF7pndK3gkSv6Q7CeJZR1PdFrb8/s1600/20497472_CalvinHobbesHateSchool.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiREz4KDhVGg0-BYEW07T1oGc9lhhd7mQv5KM8xJq0ejCDjJghn2sHTcsN5UtVgl-AVYcdGmQekOza-RsSzLxk2z5ZtSqUFpy0CwIvo8vlCYgdSag4C6mF7pndK3gkSv6Q7CeJZR1PdFrb8/s320/20497472_CalvinHobbesHateSchool.jpeg" width="264" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Að mörgu leyti er gott að einkalíf og atvinna blandist að einhverju marki. Það eru ekki svarthvít mörk milli fagmanns og manns. Eðli sköpunar og innblásturs er þannig að það fer ekki eftir klukku. Sumar hugsanir fylgja manni heim úr vinnu og aðrar til baka. Stundum koma tímar þar sem einkalífið þarf meira rými í sólarhringnum og svo koma aðrir þar sem því er öfugt farið.<br />
<br />
Að öllu þessu sögðu þá er áhersla íslenska skólakerfisins á heimanám á verulegum misskilningi byggð – það er löngu tímabært að skorin sé upp herör gegn óþörfu og ótæpilegu heimanámi.<br />
<br />
Tíu ára barn ætti ekki að þurfa að eiga meira en fimm til sex stunda vinnudag. Sextán ára barn ætti ekki að fara yfir sjö. Við átta stundir ættu almenn mörk að liggja, helst neðar.<br />
<br />
Ég held það sé almennt viðurkennt að síaukin ástundun skilar ekki meiri afköstum – og það sem mikilvægara er, betri vinnu. Öll afköst byggja á hvíld. Það er í hvíldinni sem stælingin fer fram og hæfnin til að standa undir meiri byrði verður til. Hvíldarskortur skemmir það sem stæla á. Langvarandi álag veldur fyrr eða síðar líkamlegum og andlegum veikindum. Sú kynslóð sem nú er að fara á eftirlaun ólst upp við aðstæður þar sem fyrstu einkenni þunglyndis komu venjulega fram rétt fyrir þrítugt. Í dag er meðalaldur fyrstu einkenna helmingi lægri, 14 ára. Það er ekki bara betri mælingum að kenna. Börn og unglingar fá ekki næga hvíld í því samfélagi sem við erum búin að skapa þeim.<br />
<br />
Mörg börn þurfa að stunda íþróttir á kvöldin eða eldsnemma á morgnanna. Fyrst og fremst vegna þess að þjálfunin er ekki aðalstarf þeirra sem henni sinna og skólatíminn er álitinn heilagur. Sum þessara barna eru auk þess í félagsstarfi eða tónlistarnámi. Ofan á allt þetta bætist heimanám. Oft mikið.<br />
<br />
Fjöldinn allur af unglingum er fyrst og fremst sérfræðingar í tímastjórnun og skipulagi og eiga sjaldan dauða stund. Og við, villimannaþjóðin sem við erum, teljum slíkt ástand til dyggða.<br />
<br />
Íslendingar vinna þjóða mest – auðvitað án þess að framleiðni sé í samræmi við það. Námsmenn fá samviskubit ef þeir læra ekki á kvöldin og um helgar. Fjölmargir skólar virðast álíta að áhersla á heimanám sé merki um metnaðarfullan skóla – þegar raunin er sú að slík áhersla er yfirleitt blanda af því að þvo hendur sínar af nemendum sem illa er sinnt og neyðarúrræði vegna úreltra kennsluhátta.<br />
<br />
Heimanám skapar fjölmörgum heimilum tóm leiðindi og ama. Foreldrar eru í því hlutverki að framfylgja skipunum frá skóla og uppgötva margir mjög snemma að barnið er alls ekki að fá fyrirmæli í samræmi við getu og áhuga. Þá stendur upp á foreldrið að sjá til þess að barnið læri það samt. Í mörgum tilfellum vill svo óheppilega til að foreldrið sjálft á í stökustu vandræðum með að skilja til hvers er ætlast. Vesenið sem af þessu verður brýst venjulega fram í neikvæðni. Annað hvort í viðhorfi foreldra til skóla (eða námsefnis) eða í neikvæðu viðhorfi foreldra til sjálfra sín. Margir skammast sín fyrir að geta ekki „hjálpað“ barninu.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL2rcvdLWRTE8-lxo1d1kZ44NxXx1MweWQloLUrUbUyQjAICe36-pDsrIjRZiX4280wBCl1hwgdmaguIY6FjOGc8v-encN-kCe8wVsqkivZElGQzRNrT6B7yS7lCRxb4xR6dqpMZO3VSgy/s1600/cart133.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="157" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL2rcvdLWRTE8-lxo1d1kZ44NxXx1MweWQloLUrUbUyQjAICe36-pDsrIjRZiX4280wBCl1hwgdmaguIY6FjOGc8v-encN-kCe8wVsqkivZElGQzRNrT6B7yS7lCRxb4xR6dqpMZO3VSgy/s320/cart133.gif" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Sum börn njóta þess að fá mikla aðstoð heima og eiga jafnvel foreldra sem sannfærðir eru um gildi heimanáms og vilja frekar meira af því en minna. Þannig gliðnar enn á milli þeirra barna sem geta og hinna sem geta ekki. Í hvert sinn sem börnin mæta í skólann heldur kennslan því áfram frá stað sem er aðeins lengra frá raunverulegri námstöðu þeirra barna sem eiga erfitt en daginn áður. Með þessu móti tekst skólakerfinu í heild að tryggja það að stór hluti Íslendinga fari nú örugglega með brotna sjálfsmynd út í lífið.<br />
<br />
Kennarar taka að sér hlutverk lögsögumanna og harðneita að láta það af hendi. Þeir eyða dögunum í skólanum í að segja hluti og ætlast svo oft til þess að foreldrar sjái til þess að þeir skiljist. Þetta er öfugsnúningur. Það vandasama við hlutverk kennarans er að leiða börn áfram til skilnings. Það auðvelda er að segja frá. Það væri strax skárra ef kennarar sendu bara heim blöð sem foreldrar gætu lesið fyrir börn sín með staðreyndum og síðan tækju kennarar við þeim í skólanum og gerðu með þeim heimalærdóminn.<br />
<br />
Það er þessi fjandans samviskusemi sem viðheldur þessu rugli. Sumir foreldrar eru harla stoltir af því að börn þeirra taki heimanám föstum tökum. Fagna jafnvel tækifærinu til að koma barni sínu í sérflokk svo það komist nú örugglega í Verzló eða MR eða hvaða skóli sem það er sem þessi tiltekna fjölskylda heldur í einfeldni sinni að sé betri en allir aðrir.<br />
<br />
Aðrir eiga einhvernveginn erfitt með að sjá skólann fyrir sér án heimanáms. Halda að lestur lærist ekki nema börnin lesi á hverjum degi heima. Halda að æfa þurfi upp leikni í stærðfræði og málfræði. Gera með öðrum orðum ráð fyrir að vinnudagur barna í skóla sé ekki nógu langur til að koma öllu fyrir sem læra á. Þetta fólk áttar sig ekki á því að ævin er ekki nógu löng til að læra allt. Það skiptir á endanum litlu máli hversu mikið þú lærir, öllu skiptir að læra vel.<br />
<br />
Börn geta vel orðið læs, skrifandi og reiknandi þótt skólinn troði sér ekki inn í frítíma þeirra líka. Barn þarf að hafa næði til þess að geta sökkt sér af eigin hvötum í góða bók eða bíómynd. Það eru til fjölmörg dæmi um börn sem kenndu sjálfum sér að lesa þegar lesefnið varð loks nógu áhugavert.<br />
<br />
Heimanám er heimskuleg ráðstöfun tíma. Það er ágætt að mörk skóla og einkalífs séu fljótandi upp að vissu marki. En það er löngu tímabært að menn átti sig á því að það er betra að hafa þessi mörk en að hafa þau ekki og að meðvirkt vinnusiðferði skilar á endanum ekki betri vinnu – ekki einu sinni meiri vinnu.<br />
<br />
Ég held að sterkasta límið í slímsetu heimanáms sé sálfræðileg staðreynd. Aftökusveitir Þjóðverja voru víst þannig að í eina byssu við hverja aftöku fór púðurskot. Með því móti gat Günther farið heim með tandurhreina samvisku. Hann var aðeins tölfræðilega líklega sekur um manndráp. Það gátu líka allir hinir meðlimir sveitarinnar. Með því að hrúga heimanámi á börn geta kennarar á vissan hátt þvegið hendur sínar af vanmætti slakra nemenda. Slakur lestur er þá á ábyrgð foreldra sem ekki drilla börnin nóg. Maður getur allavega sem kennari trúað því að það sé ekki maður sjálfur sem sinni barninu illa – heldur foreldrarnir.<br />
<br />
Raunin er auðvitað sú að skólanum ber að sinna barninu þar sem það er statt. Raunin er líka sú að vinnudagur barna er meira en nógu langur.<br />
<br />
Vandinn er að það eru alltof fáir að horfa á hvernig börn læra – þeir eru svo hugfangnir af því „hvað“ þau læra.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Öll áherslan er á það sem gleymist, það forgengilega. Á meðan það varanlega er vanrækt.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRunfw0NorIUrL7l_7cB0lNswEF2zFSlwUjBxCyghd1O_nnU1i_N7szkqr7KSuSpLa8fKDDK8QZl7emZ-zeMr-rIA0NF0wiml3NyLGj1r3AWimpz0ELvS7xKXTHeBnqNqNb4uPreltXrrH/s1600/CH940127_JPG.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="125" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRunfw0NorIUrL7l_7cB0lNswEF2zFSlwUjBxCyghd1O_nnU1i_N7szkqr7KSuSpLa8fKDDK8QZl7emZ-zeMr-rIA0NF0wiml3NyLGj1r3AWimpz0ELvS7xKXTHeBnqNqNb4uPreltXrrH/s400/CH940127_JPG.jpeg" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-81292422574730526252012-07-05T14:37:00.000-07:002012-07-05T14:37:37.750-07:00Tvær leiðir til að gera menntakerfið miklu, miklu betra.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO_1QPWN4YYeEJZKZBs0nGWYVUUMSn3zFuUo66mdb2hDak0CisIT6G8qHS5nI5psmSGrqX0S1N5vzApsF2QkwSE4lHa9lnS12PPTw17jUst06OQaCTy30rxZC6SDe7WBlwLurfkvW1QTua/s1600/Screen+Shot+2012-07-05+at+9.34.51+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO_1QPWN4YYeEJZKZBs0nGWYVUUMSn3zFuUo66mdb2hDak0CisIT6G8qHS5nI5psmSGrqX0S1N5vzApsF2QkwSE4lHa9lnS12PPTw17jUst06OQaCTy30rxZC6SDe7WBlwLurfkvW1QTua/s320/Screen+Shot+2012-07-05+at+9.34.51+PM.png" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ég hef áður lýst þeirri skoðun minni að notkun upplýsingatækni í kennslu skapi kjörskilyrði fyrir skólakerfi hinna dreifðu byggða (m.a. hér og hér). Með tiltölulega auðveldum hætti geta litlir skólar orðið þeir bestu í heimi – hvar sem er á jarðarkringlunni, því risavöxtur rafrænna samskipta hefur í raun útrýmt nauðsyn þess að allir búi í hnapp.<br />
<br />
<br />
<br />
Þar með er ekki sagt að ég sé búinn að gefa stór skólasamfélög upp á bátinn. Alls ekki. En sumpart glíma þau við meiri vanda en þau litlu.<br />
<br />
Mig langar að reifa tvennt sem ég held að yrði mjög til bóta fyrir íslenska skólakerfið og kannski sérstaklega í stærri þéttbýlisstöðum.<br />
<br />
Hið fyrra: aðgangur að tækjum og búnaði.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcwKA6Glyak_cXaOGbr0plFzIOuqJKWu9XQGRZUpChJt1lLV4ilkqwv8Im6FsxbiQ6FiVHlHekPcQFcCRLT6UEqObPIup99LSRsHqfghNzENzJrs8csEPV3L0YVrJuhyphenhypheng3jUQwKdgi2JeN/s1600/Old-Computer.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcwKA6Glyak_cXaOGbr0plFzIOuqJKWu9XQGRZUpChJt1lLV4ilkqwv8Im6FsxbiQ6FiVHlHekPcQFcCRLT6UEqObPIup99LSRsHqfghNzENzJrs8csEPV3L0YVrJuhyphenhypheng3jUQwKdgi2JeN/s320/Old-Computer.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Það er staðreynd að skólarnir víða (og örugglega í Reykjavík) eru sérlega illa búnir tækjum og búnaði. Það hefur í raun verið sáralítil endurnýjun síðan fyrir hrun. Þetta er ein stærsta meinsemd skólaþróunar í borginni nú um stundir.<br />
<br />
Það er líka staðreynd að mikið af þeim búnaði sem settur hefur verið í skólana er og var illa nýttur – og stundum alls ekki nýttur. Tölvur hafa verið notaðar sem ritvélar og skjávarpar sem myndvarpar. Skólastarfið hefur ekki breyst í takt við tæknina og sóunin í kerfinu í heild hleypur á tugum eða hundruðum milljóna síðustu 15 ár eða svo.<br />
<br />
Líklega viðbragðið er einhverskonar kvótakerfi þar sem hver skóli fær úthlutað einhverri upphæð úr of mögrum sjóðum til tækjakaupa og öll áhersla verður lögð á hagsýni og hámarks nýtni. Það gæti jafnvel þýtt að í stað þess að tæknin þróist áfram þá renni hún afturábak – í klikkaðri viðleitni við að kaupa ódýrt og nýta það sem fyrir er. Það er t.d. fjárhagslega hagkvæmt að kaupa aðeins eina stóra og sterka tölvu og ódýrar útstöðvar sem tengdar eru við skjái sem til eru nú þegar. En kennslufræðilega er það algjör stöðnun.<br />
<br />
Sú lausn sem ég sting upp á er þessi: Með það að markmiði að gera endurnýjun tækjabúnaðar markvissa, réttláta og koma í veg fyrir sóun þá ætti að úthluta tækjum í samræmi við yfirlýsta stefnu í upplýsingatækni. Skólar skili inn óskum um tækjakaup ásamt áætlunum um notkun og skýringu á skólaþróunarlegum tilgangi kaupanna. Fái skóli tæki skuldbindur hann sig til að undirgangast gegnsætt innleiðingarferli og gerist um leið heimaskóli sem tekur að sér að hjálpa skólum sem kjósa að fara sömu leið að innleiða tæknina. Skólar sem fara svipaðar leiðir hafi með sér samstarf um kennsluhætti og aðföng og skili skýrslum um framkvæmdina.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYxN1UjVBt580VPlbda7UFOwBctJMa-tx0xbIoOUbkrO-wvfyObDXHF01KbM9ZCbL5o-sGmOn6hDoX90LPGj0quWRQrozvGvZp5VsJnSXSD7WfAPIsCTEVpPKSn3R-fa7vV2woiEpdoJD/s1600/9657328-dozen-pink-piglets-sucking-big-sow-in-pen.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYxN1UjVBt580VPlbda7UFOwBctJMa-tx0xbIoOUbkrO-wvfyObDXHF01KbM9ZCbL5o-sGmOn6hDoX90LPGj0quWRQrozvGvZp5VsJnSXSD7WfAPIsCTEVpPKSn3R-fa7vV2woiEpdoJD/s320/9657328-dozen-pink-piglets-sucking-big-sow-in-pen.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Með öðrum orðum. Skólar sem fyrstir fá, leggja jafnframt mest á sig til að liðsinna þeim sem á eftir koma. Tækjakaup séu sett í samhengi við kennsluhætti og notkun og höfð samskipti og samráð um nýtinguna.<br />
<br />
Þeir skólar sem kjósa ekki að fara í markvissa þróun í upplýsingatækni njóta þá ódýrra, hefðbundinna lausna eða eru saltaðir ef mjög þröngt er í búi.<br />
<br />
Skólar sem eru enn að bíða eftir tækjum geta í millitíðinni unnið markvisst að áætlanagerð og fylgst með innleiðingu búnaðar og kennsluþróun í öðrum skólum. Slík vinna er lykill að því að innleiðing gangi síðan hratt, vel og þrautalaust fyrir sig.<br />
<br />
Hið seinna: Endurnýjun kennara og spekileki.<br />
<br />
Ég hef oft sagt að nýr kennari með rétta hugmyndafræði og góða kennslufræði er líklega að flestu leyti samt slakari kennari en eldgamall kennari sem löngu er farinn að stirðna. Reynslan er gulls ígildi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGTq54cH1TMnQtwewBXgZW11E5lIGA173-3ADbVZgxopGIu1vv8hb4FtE4OWaWZ6BRSXu_ABjBQ_V-51s4WqYLcfjKLtQTQ0jFXPWctAOQhf06VflTwVYUPwJpZFxVU5YbX1dOJDldjIlJ/s1600/old-teacher-thumb16648254.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGTq54cH1TMnQtwewBXgZW11E5lIGA173-3ADbVZgxopGIu1vv8hb4FtE4OWaWZ6BRSXu_ABjBQ_V-51s4WqYLcfjKLtQTQ0jFXPWctAOQhf06VflTwVYUPwJpZFxVU5YbX1dOJDldjIlJ/s320/old-teacher-thumb16648254.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Staðan nú er þannig að skólakerfinu blæðir fyrir það að nýliðar nema ekki af þeim eldri – og nýliðun er sem slík alltof lítil og léleg. Það eru 14 sinnum fleiri kennarar á sjötugsaldri en innan við 25. Ungir kennarar brenna líka hratt út og staldra stutt við.<br />
<br />
Hluti af vandanum er kennaramenntun. Sem satt að segja hefur ekki verið uppfærð til nútímans. Kennarar eru ekki menntaðir eins og þeim er kennt að menntun eigi að fara fram. Vettvangsnám þeirra er auk þess lítið og frekar lélegt.<br />
<br />
Ég sting upp á því að eitt af þessum fimm árum námsins verði kandídatsár. Kennaraneminn fari út í skólana og starfi þar heilan vetur að öllum þeim verkefnum sem í starfinu felast. Hann fái umsjón með litlum hópi nemenda og taki þátt í félagsstarfi, foreldrasamstarfi, teymisvinnu og öðru því sem starfið snýst um. Hagurinn af þessu yrði augljós og afgerandi og gerði nemann mun hæfari til að ákveða framhaldið. Skólinn bæri ekki launakostnað af nemanum.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPpbUutyavvx-Oc7T3iMqszgiFXa4GVUbcFwx306VwDNXJS5hHUObH1xfir5Qch-4FrBHDvzWghApsCna3W_j1b629lh_4Z1ZAdVRgoSWHMrwP5kOdFhssAOkk-JZvUBViKjui5wrtb-ML/s1600/102-year-old-student2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPpbUutyavvx-Oc7T3iMqszgiFXa4GVUbcFwx306VwDNXJS5hHUObH1xfir5Qch-4FrBHDvzWghApsCna3W_j1b629lh_4Z1ZAdVRgoSWHMrwP5kOdFhssAOkk-JZvUBViKjui5wrtb-ML/s320/102-year-old-student2.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
En, og þetta er mikilvægt, í staðinn fyrir að taka á sig svona verulegan hluta af uppfræðslu nemans fái viðkomandi skóli inni fyrir eldri kennara í kennaranáminu. Og það yrði hluti af reglulegri endurmenntun hvers kennara að fara í tiltekinn tíma inn í háskóla og læra hvað er nýtt – og þetta er það mikilvægasta – hafa áhrif á það sem þar er kennt. Háskólinn myndi nota komur þessara kennara til að koma á gagnvirku sambandi milli nema, eldri kennara og stofnunarinnar. Fræðilegar útektir væru gerðar á skólaþróun og raunveruleika kennarastarfsins með öðru.<br />
<br />
Fái skólar einn til fimm kennaranema að jafnaði, ár í senn, ætti að vera auðvelt að sjá til þess að „endurmenntun“ væri markviss og mikil. Og, best af öllu, eldri kennarar miðla markvisst af reynslu sinni og þekkingu til yngri kennara, kennaranema og leggja sinn skerf til kennaramenntunar og rannsókna.<br />
<br />
Í þessu felst að þeir sem mennta kennara græddu mest á því að hætta að blaðra við púlt og taka í staðinn upp námssamfélög þar sem hlutverk háskólakennarans er orðið að leiðbeina og leiða – í stað þess að mata.<br />
<br />
Kennari sem ætlar aðeins að mata er úreltur. Hann hefur ekkert hlutverk í skóla framtíðar.<br />Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-35850757223591263392012-07-05T08:38:00.002-07:002012-07-05T08:38:54.733-07:00Sókn fyrir hverfandi sveitarfélög<br />
Raufarhöfn er að þurrkast út. Hið sama gildir um fleiri sveitarfélög. Í öllum landsfjórðungum nema einum eru kjarnabyggðarlög með viðvarandi fólksfækkun. Þau má sjá á myndinni:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfQy3VV92HrbEaw1UWgNTq-vQQnVEqVNGHWzYtxfDWOBNBJc0fdZrnoZkZhXMCFrVkf3AnhP9LfGjOmfjpIQ0R85KXHymk_AsYgPEDfRn1P6Evsq_xWzQFVOzeG7GLKwTpKvMgydRYHRTz/s1600/Screen+Shot+2012-06-29+at+1.43.28+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfQy3VV92HrbEaw1UWgNTq-vQQnVEqVNGHWzYtxfDWOBNBJc0fdZrnoZkZhXMCFrVkf3AnhP9LfGjOmfjpIQ0R85KXHymk_AsYgPEDfRn1P6Evsq_xWzQFVOzeG7GLKwTpKvMgydRYHRTz/s1600/Screen+Shot+2012-06-29+at+1.43.28+PM.png" /></a></div>
<br />
Þetta eru byggðir sem við erum að tapa. Einhverjum verður ekki bjargað úr þessu – en öðrum má vel bjarga. En til þess þarf að koma til róttæk hugarfarsbreyting. Mig langar að stinga upp á einni lausn.<br />
<br />
Ég þekki helming þessara svæða persónulega. Hef búið þar og starfað. Þekki innviðina og fólkið og veit að öll svæðin sem ég þekki af reynslu eru meira en þess virði að þeim sé bjargað.<br />
<br />
Byrjum að greina vandann. Í flestum tilfellum er hann sá að fólk með börn hverfur. Aldurssamsetning flestra þessara staða er flöt. Hér er eitt dæmi sem á við um flest sveitarfélögin að einhverju leyti:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigk5pfTX7MbZni1x2VmAH2I3JmXEJNHvXd6ouP7G9otjciE2eE-vMZUNqxUl7ObNMxHtgYpM_LcjE2C7wBnRYLVeb50FhRnkUtbm4emsqHPZg_DcRCFDqBBWiaJPO4UBTpaChTLDHxb-C_/s1600/Screen+Shot+2012-06-29+at+1.50.57+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigk5pfTX7MbZni1x2VmAH2I3JmXEJNHvXd6ouP7G9otjciE2eE-vMZUNqxUl7ObNMxHtgYpM_LcjE2C7wBnRYLVeb50FhRnkUtbm4emsqHPZg_DcRCFDqBBWiaJPO4UBTpaChTLDHxb-C_/s320/Screen+Shot+2012-06-29+at+1.50.57+PM.png" width="304" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það vantar börn og fólk á virkasta skeiði. Þess í stað eru óvenju fjölmennir árgangar eldra fólks. Ekkert samfélag fæst staðið til lengdar ef þessari þróun er ekki snúið við. Margir staðanna búa einnig við einhæf atvinnuskilyrði og skort á menntunarmöguleikum. Við það hverfa úr samfélaginu hlutfallslega margar konur og eftir verða karlar sem vinna verkavinnu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Markmiðið verður að vera að fjölga börnum og fólki á virkasta aldri 25 - 45 eða svo.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það sem ég myndi stinga upp á að yrði gert er í stórum dráttum þetta. Það þarf að draga fram kosti þess að búa úti á landi. Þeir eru ótvíræðir og margir – og fara aðeins vaxandi með „heilbrigðari“ aldurs- og kynjasamsetningu. Þeir eru líka mismunandi eftir stöðum. Tækifæri til útivistar eru td. mismunandi eftir svæðum. Menningarstofnanir og saga er misjöfn. Mannlífið er fjölbreytt. Þannig er örugglega snilld að eiga sjókajak á Raufarhöfn og skella sér í kvöldsiglingar á meðan sá þyrfti að vera illa ónæmur fyrir fegurð mannlífsins og alheimsins sem færi ekki á kvöldin í Pollinn á Tálknafirði. Á mörgum staðanna er frábært tónlistarfólk. Það er t.d. ekki ónýtt að fara á Bach-tónleika hjá Aladár á Húsavík. Mótorkross-nördarnir gætu komist í fóstur hjá Kjartani á Klaustri og rölt með honum Ástarbrautina á kvöldin.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Nema hvað, það er ekki nóg að byggja á því sem fyrir er. Það þarf að bæta einhverju við. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Markhópur þessar sveitarfélaga þarf að vera fólk sem ætlar sér ekki að starfa áfram í þeim atvinnugreinum sem eru jafnt og þétt að drepa þessi byggðarlög úr einsleitni. Mjög mörg störf má vinna hvar sem er. Það eina sem þarf er verulega góð nettenging og vinnuaðstaða. Ferðaþjónusta fer bara vaxandi og þessi svæði eiga þar alla möguleika. Til þess þurfa samgöngur að vera í lagi. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
En til að fólk á barneignaaldri flytji til þessara svæða þurfa skólarnir að vera framúrskarandi. Það gerist ekki nema menn þori að breyta kerfinu töluvert mikið. En með framúrskarandi skólum er mikið unnið. Fólk tekur menntun barna sinna mjög alvarlega – sérstaklega það fólk sem mest skortir á þessi svæði. Og ofan á það tekur fólk hamingju barna sinna og heilbrigði mjög alvarlega. Fámennið og náttúran býður upp á mikla möguleika.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það sem ætti að prófa að gera við skólana á þessum svæðum er eftirfarandi:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það ætti að leggja alla áherslu á einstaklingsmiðað nám. Henda miðlægum kennslubókum sem hannaðar eru utan um bekkjarkennslu í þéttbýli og taka upp frjálsara, skapandi nám. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það ætti að tryggja framúrskarandi hæft starfsfólk og borga því vel. Sveitarfélög ættu að taka eitthvað af því tóma húsnæði sem fólksfækkunin hefur skilið eftir sig og breyta í kennaraíbúðir. Íbúðirnar ættu að vera búnar húsgögnum og tækjum og vera aðlaðandi. Á hverjum stað ætti sérstaklega að huga að afþreyingu utan kennslu (siglingar, hestaferðir, fjallaferðir, róðrar...) og síðan ætti sami skólinn að starfa í nokkrum byggðakjörnum í einu. Framúrskarandi kennarar dveldu í einhvern tíma á hverjum stað og færu svo yfir á næsta stað. Það er ekki hægt að halda úti danskennara, heimilisfræði- og náttúrufræðikennara í hverju þorpi. Með þessu móti væri hægt að bjóða upp á frábæra kennslu í öllum greinum – nokkuð sem aðeins stórir þéttbýlisskólar hafa getað hingað til. Það yrði bara gert enn betur en í þéttbýlinu því nálgunin væri einstaklingsmiðuð og fámennið styrkur. Kennarar væru hvattir til að hafa fjölskyldur sem tilbúnar eru að leggja þennan lífsstíl á sig í nokkur ár í staðinn fyrir góð laun og mikla og góða reynslu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Upplýsingatækni væri notuð markvisst og notast við 1:1 kennslufræði. Nemendur væru markvisst undirbúnir undir líf í 21. aldar samfélagi – en ekki leifar af samfélagi síðustu aldar. Kennarar gætu þess vegna búið í Ástralíu eða Síle – og starfað við skólana. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Reynt væri að laða tímabundið til staðanna fólk með sérhæfða hæfni eða reynslu. Listamenn kæmu og héldu námskeið. Stjórnmálamenn kjördæmanna tækju þátt í samfélagsfræðikennslu (og lytu sömu stjórn kennara og presturinn á staðnum). Listamenn gætu fengið ókeypis vinnuaðstöðu og frið gegn því að leggja sitt af mörkum til skólanna og samfélagsins. Í samstarfi við háskólasetrin og þekkingarmiðstöðvar yrði lagt í mikla símenntun. Rannsóknarmiðstöð ferðaiðnaðarins kæmi að eflingu ferðaþjónustu á svæðunum o.s.frv.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Skólinn yrði samfélagsmiðstöð. Starfið þar væri opið öllu samfélaginu. Eldri borgarar kæmu í skólana og fræddu, segðu börnunum sögur eða læsu fyrir þau. Börnin kenndu þeim eldri á tölvur og tækni. Saman færu allir í ferðalög.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ég efast ekki eitt augnablik um að svona skólakerfi yrði mjög hratt það langbesta á landinu (og þótt víðar væri leitað). Og ég efast um að það yrði á endanum mikið dýrara en þetta hefðbundna. Vissulega þyrfti Samband sveitarfélaga að styrkja innviði og koma öllu af stað – og ríkið kannski líka. Það þyrfti líka að mölva nokkra múra. En það væri algjörlega þess virði.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Bestu skólar landsins myndu skapa öflugt aðdráttarafl fyrir aldurshópana sem vantar í sveitarfélögin. Flæði fólks í gegnum þau, þar sem hver staldra í einhvern tíma skapar tengsl. Fólk heldur áfram að heimsækja staðinn og lýsir reynslu sinni. Kemur í sumarleyfi eða flyst jafnvel til frambúðar.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það er engu að tapa að reyna.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Þessi svæði eru að deyja eins og er – og að mörgu leyti fáum við aldrei til baka það sem tapast.</div>
<div>
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-87007602663263496242012-06-29T03:56:00.003-07:002012-06-29T03:56:31.364-07:00„Ekki breyta neinu!“<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzx0y3i-l7czUVXGsvLL20IXFo7rCa2GhdDc7_FJTjmb7108rA-0UADTjhvYYdEnVIngNDWv9SWnm8C2OV3TDJPU6qNP9XB8ME9Cix8qmbWYiykiC83_86s2K1WcGn08b3_WUS6WiJsueW/s1600/tramp-shoes-thumb15384402.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzx0y3i-l7czUVXGsvLL20IXFo7rCa2GhdDc7_FJTjmb7108rA-0UADTjhvYYdEnVIngNDWv9SWnm8C2OV3TDJPU6qNP9XB8ME9Cix8qmbWYiykiC83_86s2K1WcGn08b3_WUS6WiJsueW/s320/tramp-shoes-thumb15384402.jpeg" width="320" /></a></div>
Mér er minnisstæð lýsing í einni af ritgerðum Þorsteins heitins Gylfasonar þar sem hann heimsótti skóverksmiðju í Tékklandi. Í verksmiðjunni höfðu áður verið framleiddir vandaðir skór en nú var þar allt í niðurníslu og framleiðslan óttalegt hrat. Þar sem Þorsteinn var leiddur um verksmiðjuna lutu starfsmenn höfði þegar hann nálgaðist. Fyrst hélt hann að um væri að ræða venjulegan þrælsótta en sá svo að þeir voru að skoða skó gestanna. Því þótt starfsmennirnir hefðu ekki fengið að gera góða skó árum saman þá lifði með þeim áhuginn á vönduðum skóm.<br />
<br />
Þessi saga kom upp í kollinn á mér einn af síðustu dögum skólaársins. Við höfðum fengið í heimsókn hóp af kennurum frá Bretlandi. Flestir voru þeir frá fínum einkaskóla. Þeir fylgdust með okkur í Norðlingaskóla dögum saman og margt kom þeim framandi fyrir sjónir. Einn morguninn fóru þeir með út í Björnslund, útikennslustofuna okkar, í íslenskupróf. „Prófið“ var larp, Hungurleikalarp. Nemendur gátu svo fengið stig fyrir að yrkja ljóð eða flytja texta af námsskránni – og ýmislegt fleira.<br />
<br />
Margt smálegt kom Bretunum skringilega fyrir sjónir. Það eitt að við afhentum nemendum, sérstaklega þeim „ofvirkustu,“ hnífa og eldfæri þótti þeim ótrúleg djörfung. Það að sjá stelpuhópinn dreifast um skóginn á æðisgengnum flótta undan drengjunum, ná svo áttum og sameinast í einn hóp sem elti uppi og „myrti“ drengina einn eða tvo í einu – þótti þeim stórkostlegt (einkaskólinn breski var drengjaskóli).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVzGk_tWUC7C2Zq-8LdP10y4VBH17y7-V2_fihyphenhyphenBZARutBjzpQ-sJJoD-YfswteKlINGKVAtgU-IgkzN4n5ridBtahIySADa9CX9w3Lu84yMnWDsZFSShk0CpUwDBvo9xmQ9LQOmZDsuTr/s1600/spoon11.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVzGk_tWUC7C2Zq-8LdP10y4VBH17y7-V2_fihyphenhyphenBZARutBjzpQ-sJJoD-YfswteKlINGKVAtgU-IgkzN4n5ridBtahIySADa9CX9w3Lu84yMnWDsZFSShk0CpUwDBvo9xmQ9LQOmZDsuTr/s320/spoon11.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Daginn eftir komu þau með fleiri gesti. Þann dag vildi svo til að ég var að mála með nemendum. Við klæddum okkur í svarta ruslapoka, settum upp trönur og máluðum svo í takt við tónlist, allt frá kínverskri kvöldballöðu upp í þetta. Á snörpustu köflunum söfnuðust nemendur í einn hnapp eins og grísir við gyltu og ég sprautaði yfir hendur þeirra málningu í æðisgengnum ham. Ég þurfti svo að eyða eftirmiðdeginum í að reyna að leysa upp málningarbletti af hellulögninni – en eitthvað verður þar áfram til varandi minningar.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhEFAuwcfKXjpk_3zmlxflAPvcxS1LqjKzHRJwCREagrdwDYW2lhuGJfYAjijVCkY2WM9f9DblWKblZs27LpC2bL7S7f-9927CkWwRQ2L5GvcptL2IjyuOMPRsgM2gnF6_PvvU7sH0Gja9/s1600/Paint-war.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhEFAuwcfKXjpk_3zmlxflAPvcxS1LqjKzHRJwCREagrdwDYW2lhuGJfYAjijVCkY2WM9f9DblWKblZs27LpC2bL7S7f-9927CkWwRQ2L5GvcptL2IjyuOMPRsgM2gnF6_PvvU7sH0Gja9/s320/Paint-war.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Bretarnir höfnuðu góðu boði um að koma með í siglingu á Bugðu. Lögðu ekki í það og misstu þar af hressandi kennslu. Þar örmögnuðust drengir og bátana þeirra rak stjórnlaust út á Elliðavatn. Einn bátur þurfti að glíma við liðhlaupa sem stökk í land í örvæntingu. En svo skein sólin og það lægði og bátarnir sem á eftir komu lónuðu úti fyrir víkum og vogum og allt var gott. Auðvitað duttu sumir í vatnið eins og gengur – en enginn kvartaði.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Cg_wppQ8T15h069zfq7gub_La1zNk-VFQI4FiV6i2tvKed-qlXCMbCrSwwdlL7VQQ1aC8lshdNstKfW-ji-DvqjMlhgoBhsgmtVkEPaQc7a0DwG4kXkEGXVt7Z8r1iEh17D85NdnIlIY/s1600/525496_10150872522799404_1103337833_n.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Cg_wppQ8T15h069zfq7gub_La1zNk-VFQI4FiV6i2tvKed-qlXCMbCrSwwdlL7VQQ1aC8lshdNstKfW-ji-DvqjMlhgoBhsgmtVkEPaQc7a0DwG4kXkEGXVt7Z8r1iEh17D85NdnIlIY/s320/525496_10150872522799404_1103337833_n.jpeg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Nema hvað, þegar ég hélt að Bretarnir væru farnir kom aldursforseti þeirra hlaupandi til mín. Nokkuð flaumósa. Ég var einmitt að skrúbba málningarbletti. Hann tók mjög fast í hönd mína og sagði: „Ekki breyta neinu. Gerðu það fyrir mig. Ef skólaeftirlitsfólkið kemur og segir ykkur að breyta skólanum skuluð þið bara...“ og svo sýndi hann mér tveggja fingra merkið sem ég átti að sýna eftirlitsmönnunum.<br />
<br />
Þessi gamli kennari sagðist hafa upplifað meira lífsfjör og meiri unað af kennslustarfinu á þessum nokkru dögum en í mörg ár á undan. Samt kom hann úr skólaumhverfi þar sem nemendur náðu mjög háum einkunnum, voru agaðir og duglegir. En nám er bara svo miklu meira. Alvöru nám er þróttmikið, skemmtilegt og reynir á. Það á sér ekki stað bograndi yfir bókum í þröngum loftlitlum kennslustofum.<br />
<br />
Næstum hver einasti kennari sem ég hitti veit hvernig á að kenna vel. Næstum hver einasti kennari vill kenna vel og ber virðingu fyrir góðri kennslu. Næstum hver einasti kennari veit að við erum ekki að kenna nógu vel.<br />
<br />
Fyrir því eru vafalaust margar ástæður – en ég legg til að kennarar reyni markvisst að gera kennslu sína háskalegri og subbulegri. Þá er margt unnið.<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-54930257978778120752012-05-22T15:49:00.000-07:002012-05-22T15:49:42.407-07:00Tvær nýjar bækur<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9SYfNmHX9Ew_nMFiWAqcTZz4Yp6XenbZkrgp-nBhCNnYfdBOej35rfjEyit-2twYYDkUcXTc62ukzUXYIHDk4mCOZlmwiWM_6y0X57P7MygigM5RWXDEKoO15WPQp3ttGtI0qguBXkpY/s1600/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.48.24+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9SYfNmHX9Ew_nMFiWAqcTZz4Yp6XenbZkrgp-nBhCNnYfdBOej35rfjEyit-2twYYDkUcXTc62ukzUXYIHDk4mCOZlmwiWM_6y0X57P7MygigM5RWXDEKoO15WPQp3ttGtI0qguBXkpY/s1600/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.48.24+PM.png" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcpaWLOSEpW4d9b2IkiQWkg6OYDigUw5uMBVwuT3K0CFr9KfX0zIzWJAz6rEosG1N9Kk70ERtBBh1qwXTPCEzv1ojmJIslJmaG6mVodtHs6Z5PYl_MZ1DCyqh5AwcYUUIp6OWg-C2R4YE/s1600/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.48.42+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcpaWLOSEpW4d9b2IkiQWkg6OYDigUw5uMBVwuT3K0CFr9KfX0zIzWJAz6rEosG1N9Kk70ERtBBh1qwXTPCEzv1ojmJIslJmaG6mVodtHs6Z5PYl_MZ1DCyqh5AwcYUUIp6OWg-C2R4YE/s1600/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.48.42+PM.png" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6TSL6x5FGXirvFvDEGpRYKSDK6GEo4uS228DwidAuzxtEFUCsv8bioLdngalTd6lu3Me-ykvMy4Uc10WDViiKfr3qvX9eOQi2bd3AJoM1prvlBHGxvrZQ1yZ4q1aQNVmiiJvSMBqrH0k/s1600/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.42.47+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br class="Apple-interchange-newline" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6TSL6x5FGXirvFvDEGpRYKSDK6GEo4uS228DwidAuzxtEFUCsv8bioLdngalTd6lu3Me-ykvMy4Uc10WDViiKfr3qvX9eOQi2bd3AJoM1prvlBHGxvrZQ1yZ4q1aQNVmiiJvSMBqrH0k/s320/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.42.47+PM.png" width="245" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Rannsóknir á Bugðu 2.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Hér má finna yfirlit yfir helstu fuglategundir sem verpa við Bugðu. Nemendur merkja við þá fugla sem þeir sjá og skila skýrslu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://dl.dropbox.com/u/39351483/fuglar.ibooks">iBooks</a> (notar flettimöguleika)</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_EW4SN3u3d3ynj2KzzGOy6PMAuwoNcIAj8cMtP6UjEDmjBssq7Zxw6zZOoYES3hRenGAAFPGj57HZ4_qwtdycnDUm1wxMZK7AjHYjuDabgSgou5CiORHVYOtxhiXC2GioUve1W37aaYE/s1600/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.42.57+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_EW4SN3u3d3ynj2KzzGOy6PMAuwoNcIAj8cMtP6UjEDmjBssq7Zxw6zZOoYES3hRenGAAFPGj57HZ4_qwtdycnDUm1wxMZK7AjHYjuDabgSgou5CiORHVYOtxhiXC2GioUve1W37aaYE/s320/Screen+Shot+2012-05-22+at+10.42.57+PM.png" width="248" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Rannsóknir á Bugðu 1</div>
<b><br /></b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Hér má finna yfirlit yfir helstu gróðurtegundir við Bugðu. Nemendur merkja við þær plöntur sem þeir sjá og skila skýrslu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://dl.dropbox.com/u/39351483/grodur.ibooks">iBooks</a> (notar flettimöguleika)</div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-9943214646853540722012-05-09T14:10:00.001-07:002012-05-10T08:19:48.339-07:00Pöddurnar og prófinÞað er ástæða til að huga sérstaklega að námsmati, og þá ekki síst prófum, hjá nemendum sem nota spjaldtölvur í námi sínu. Við prófuðum nokkrar útfærslur í próftíðinni nú – og mun hér verða skýrt frá einu dæmi.<br />
<br />
Prófið í náttúrufræði var þannig uppbyggt að settar voru upp 20 stöðvar í stofunni, númeraðar frá 1 og upp í 20 og auðkenndar með QR-kóðum.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfiXej4UyBcyt0gAJGcf1gxAA4CHPsXoKjmMU7EBQ9G3vVbhsAdGcWN91jyrB6shQg0P3B1W-ztgYY-XSt4kFwf5fbrHpcei5NT82m6OHlHrnCxr1ekA8dkNdf99zcbZGG-qpwSxO8zE8a/s1600/img.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfiXej4UyBcyt0gAJGcf1gxAA4CHPsXoKjmMU7EBQ9G3vVbhsAdGcWN91jyrB6shQg0P3B1W-ztgYY-XSt4kFwf5fbrHpcei5NT82m6OHlHrnCxr1ekA8dkNdf99zcbZGG-qpwSxO8zE8a/s1600/img.png" /></a></div>
<br />
Nemendur fengu fyrirmæli um það kvöldið fyrir próf að setja QR-lesara í pöddurnar í gegnum Facebook. Langflestir mættu með þá í prófið en örfáir fengu aðstoð við að setja þá inn áður en próf hófst.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNuIzWrNVsSw_TKrG2C1BKaETdIEQZQUB1PFqp7K9jNbSH305l4SMhSUXVaPwQ8rQtCYXu87_MrslE6tpURbg0gaj4JbkoOvtFJyG4HdY4efddonWI7tjvu1HGaDXJ_d0ys8w_y9M6gJpG/s1600/Screen+Shot+2012-05-09+at+8.43.09+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNuIzWrNVsSw_TKrG2C1BKaETdIEQZQUB1PFqp7K9jNbSH305l4SMhSUXVaPwQ8rQtCYXu87_MrslE6tpURbg0gaj4JbkoOvtFJyG4HdY4efddonWI7tjvu1HGaDXJ_d0ys8w_y9M6gJpG/s320/Screen+Shot+2012-05-09+at+8.43.09+PM.png" width="255" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Allt námsefni <a href="http://nattnollo.blogspot.com/2012/04/aherslur-fyrir-prof.html">sem var til prófs </a>var rafrænt og öll hjálpargögn leyfð (nemendur máttu mæta með glósur í síma, iPod eða fartölvu og nokkuð var um að nemendur í 8. og 10. bekk (sem ekki eru með iPad) nýttu sér það).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Þrjár stöðvar voru fartölvustöðvar þar sem 4 fartölvur voru á hverjum stað og tengdar rafrænni könnun sem hver þurfti að leysa án aðstoðar bekkjarfélaganna. Hinar 17 stöðvarnar voru samvinnustöðvar. Kóðarnir á stöðvunum vísuðu á verkefni sem sjá má hér:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/1.html">1</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/2.html">2</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/3_06.html">3</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/4.html">4</a>, 5, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/6.html">6</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/7.html">7</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/8.html">8</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/9.html">9</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/10.html">10</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/11.html">11</a>, 12, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/3.html">13</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/14.html">14</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/15.html">15</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/16.html">16</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/17.html">17</a>, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/18.html">18</a>, 19, <a href="http://natturu.blogspot.com/2012/05/20.html">20</a>.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Stöðvar 5, 12 og 19 voru einstaklingsprófsstöðvar með 35 spurningum úr námsefninu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Nemendum var skipt í 4 manna hópa með 1 eða 2 iPadda á hóp og nemendur úr öllum þremur árgöngum (8.-10. bekk).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Öllum svörum var skilað rafrænt á netfang mitt (sem nemendur kunna fyrir) nema svör úr einstaklingsprófum. Þau sæki ég á sérstakan, lokaðan vef.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Áður höfðu nemendur skilað svokölluðum lokaverkefnum. En það eru frjáls verkefni þar sem nemendur hafa frjálsar hendur við vísindalega sköpun, rannsóknir eða tilraunir. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
En prófverkefnin voru bæði verkleg og bókleg, og jafnvel í einhverjum tilfellum leikur eða söngur. Hér má sjá örfá dæmi:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgkP-uTELOnZ8cM1ZWprlrtCwpRcw-Elff1kHzyXWhZgzfYfPvyeBvCivwfh-Y4r7Vlw_5XxI8nAn5cn1d6asy4W7P32by1fiC0rY-0k19xyGic1iSHI2gDBaCF1yjTnJZA_rysr0viYLr/s1600/(null)_9.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgkP-uTELOnZ8cM1ZWprlrtCwpRcw-Elff1kHzyXWhZgzfYfPvyeBvCivwfh-Y4r7Vlw_5XxI8nAn5cn1d6asy4W7P32by1fiC0rY-0k19xyGic1iSHI2gDBaCF1yjTnJZA_rysr0viYLr/s320/(null)_9.png" width="244" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyUbP5fBB7K8xV2BP5bj9m8NBJtn67GkaBa8QEvl8lGr_MojXGSat3FM7xMRbckSLou_YxRnWSOcSU8qqU3lg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hér áttu nemendur að láta dósir standa á brúninni með því að setja í þær rétt magn af vatni. Þessa og tvær álíka þrautir fann ég á Youtube og setti inn í prófið.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyG2wcLiQbyDIUJc3YIXxfpYVkEW1gAbOfKELkAQJe9xvhwjjt9Z06grvEAYtfQ9xiCGJaCpyP3cEmuBIGxIg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyOrBIN4PC6kLD4JGVqDMPdEbDtPf9axg5bYiVvu58DBUI0L0YF2WdrzE2_1m5IV5yehFcQrW0drb6GHHTKrQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCxlg_I93b0dI_xqYrhXWPkfPEP_WV1nFkuPPRe1nPq8bFVk92vMTLhwhJgA8Pa-a2-rIc0FO4efqTrMnR0uj_oftNrfj7_cOueLala9ViK0_UaMftRPCT2m8ViO0HvV6orYlOiXGazeMB/s1600/Screen+Shot+2012-05-09+at+9.00.32+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCxlg_I93b0dI_xqYrhXWPkfPEP_WV1nFkuPPRe1nPq8bFVk92vMTLhwhJgA8Pa-a2-rIc0FO4efqTrMnR0uj_oftNrfj7_cOueLala9ViK0_UaMftRPCT2m8ViO0HvV6orYlOiXGazeMB/s640/Screen+Shot+2012-05-09+at+9.00.32+PM.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Oft voru svörin einfaldlega texti, jafnvel beint upp úr glósum nemandans sjálfs.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwK8vUqXnOlNIaeOoDVsN9oQEztMsF5JSwiTzKsQ8m6B6-5E0YbD0pfyymtQ3EWvf41O_g-Z2TX3otvKIMtPw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Stundum kusu nemendur að svara með orðum í stað þess að skrifa svörin. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Að loknu prófi átti ég eina 400 ólesna tölvupósta sem verulega gaman var að fletta gegnum og skoða. Oft var mikil spenna og mikið fjör, sérstaklega við verklegar þrautir.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Síðasti hluti einkunnar í náttúrufræði verður bátasigling og náttúrurannsóknir á Elliðavatni í næstu viku.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6O4NvZYz_J80RenB5wYTtAsB0e34y_ESNVKKzcpmLPO51Bl_Mp5WTTOPar_6-XTbXWgXfgY9T_7Fq4nr4Pzzr2hlEOPB2aT5OqxAtDyDFJZcg9FJDRsGTk7jFwQ3UKEpzfY_QLA6zyZfe/s1600/382343_175635669196906_100002514216451_331802_1298285571_n.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6O4NvZYz_J80RenB5wYTtAsB0e34y_ESNVKKzcpmLPO51Bl_Mp5WTTOPar_6-XTbXWgXfgY9T_7Fq4nr4Pzzr2hlEOPB2aT5OqxAtDyDFJZcg9FJDRsGTk7jFwQ3UKEpzfY_QLA6zyZfe/s320/382343_175635669196906_100002514216451_331802_1298285571_n.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Einkunn mun svo samanstanda af þessum þremur þáttum: </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Lokaverkefni / Próf (einstaklings- og samvinnu) / Bátasigling og rannsóknir.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-66618875014957491132012-03-19T07:07:00.001-07:002012-05-10T08:20:00.250-07:00iPad: Ljónin í veginum<br />
Ég var um helgina með erindi á ráðstefnu 3f, HR og Epli.is um framtíðina í menntamálum. Það var tekið upp:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/4LSq5B5TqZI" width="420"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: -webkit-auto;">Ég komst ekki í seinni hlutann, þar sem ég hefði talað um það sem verulega skipti máli. En sú saga bíður betri tíma.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: -webkit-auto;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: -webkit-auto;">Hér eru líka glærurnar sem ég notaði: </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: -webkit-auto;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><span style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><a href="http://www.blogger.com/goog_996796413"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNCdU5X_4I9ajRLP8GCLcpgrq8Bz2Mvz8Gb4KmOPLT7XcOn-CIzyvN5gkW78IbewxvLA9kA7O_cvWE1619EEFP3qfVnSojYPI8pTzAmq80nCS4G3J6MyNu_9743dHGdC4uO4JpOxOtv8yd/s320/Screen+Shot+2012-03-19+at+2.01.18+PM.png" width="320" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;"><a href="http://dl.dropbox.com/u/39351483/Kynning/assets/fallback/index.html">Glærur</a></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-60245270184829970422012-03-03T02:44:00.001-08:002012-03-03T02:45:13.274-08:00Framtíð spjaldtölva í skólastarfi.<br />
Eftir því sem ég sé nemendur nota iPaddana meira kemst ég á þá skoðun að lyklaborðið sé ekki vandamál. Möguleikarnir til að komast hjá þeim vanda sem það kann að skapa eru óteljandi. En þar fyrir utan er þráðlaus lyklaborð alltaf möguleiki.<br />
<br />
Miklu áhugaverðara finnst mér að nú er rithandagreining orðinn raunhæfur möguleiki, bæði á texta og t.d. jöfnur. Sjá má áhugaverð dæmi <a href="http://webdemo.visionobjects.com/">hér</a>.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfdTjhG7rHlmMZR-egf2XUQLvbn4pREHfrmdI_auKlhUH6fj0MObht37qjYYGGJaxR4KsvDjpOjYCAMF5-4Hj3llI4vAB9GPYCOUIqlBOQVHUlM0mVXl2XDzeFw6CAjNY3SI4J6T70KPi4/s1600/photo.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfdTjhG7rHlmMZR-egf2XUQLvbn4pREHfrmdI_auKlhUH6fj0MObht37qjYYGGJaxR4KsvDjpOjYCAMF5-4Hj3llI4vAB9GPYCOUIqlBOQVHUlM0mVXl2XDzeFw6CAjNY3SI4J6T70KPi4/s320/photo.PNG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Þetta þýðir auðvitað að hægt er að smíða tól sem umbreyta handskrifuðum texta í vélritaðan á tölvuverðum hraða og með mikilli nákvæmni. Tenging bið orðalista Árnastofnunar gæti gjörbreytt skriftarkennslu. Nemandi gæti skrifað og fengið stöðuga endurgjöf fyrir hvern einasta staf sem hann skrifar. Stafir gætu litast með rauðum, gulum og grænum lit t.a.m. eftir því hversu vel þeir væru dregnir og sprottið gætu fram skriftaræfingar sem taka sérstaklega á þeim hreyfingum/stöfum sem upp á vantar.<br />
<br />
Stafsetningarkennsla býr við svipaða möguleika.<br />
<br />
Og stærðfræðin.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwyDqydc61LvhWIUH89r9t0s7UTfkzYrucBM0inCp9s6sGAEOAOZYtYjSBlfJ5YugJk3by2zPqbdA3Bvtn-GcrDzdGNKYDb58GHlA-vgevejVwnQem6MCsRc44zgCmf59XOk8YDjpIrt95/s1600/photo.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwyDqydc61LvhWIUH89r9t0s7UTfkzYrucBM0inCp9s6sGAEOAOZYtYjSBlfJ5YugJk3by2zPqbdA3Bvtn-GcrDzdGNKYDb58GHlA-vgevejVwnQem6MCsRc44zgCmf59XOk8YDjpIrt95/s320/photo.PNG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Það má gera öpp sem greina hverja línu í útreikningi og umbreyta í texta og tákn í snyrtilegri vinnubók. Í hvert skipti sem stokkið er yfir skref í útreikningi (sé lögð áhersla á nákvæma útreikninga) eða gerð villa getur komið fram villuboð. Nemandinn getur þá staldrað við og t.d. væri hægt að setja forritið þannig upp að ef hann eyðir meira en 2 mínútum stopp á dæminu eða gerir 3 gallaðar tlögur að framhaldinu þá bjóðist honum að sjá myndband með kennslu um þetta tiltekna atriði.<br />
<br />
<br />
Ekki það, að kennsla á þessum nótum væri að mínu mati alls ekki ákjósanleg. En hún getur verið gagnleg til að þjálfa ákveðna grunnfærni. Spjaldtölvur bjóða upp á svo miklu betra nám ofan á svona kennslu.<br />
<br />
<b>Tengsl við hefðbundari tölvur</b><br />
<br />
UTM er með til skoðunar ofsalega áhugaverðan möguleika í þróun tölvumála. Ég er á því að sá kostur sé frábær og að spjaldtölvuvæðing muni óhjákvæmlega leiða af sér slíka möguleika.<br />
<br />
Spjaldtölvur hafa annmarka. En þær hafa ótrúlega snjalla leið til að komast hjá þeim annmörkum. Spjaldtölvan sem ég er með er 16 GB. Sjálfur á ég mörg hundruð GB af kennslumyndböndum og fræðsluefni sem ég vil geta skoðað í spjaldtölvunni. Ég vil líka geta unnið í Word, Excel og skoðað Flash.<br />
<br />
Ég get þetta allt nú þegar.<br />
<br />
Fjöldinn allur af öppum (og nokkur ókeypis) bjóða mér að tengja iPaddinn þráðlaust við fartölvuna. Sum eru hönnuð sérstaklega til að streyma myndböndum og tónlist þráðlaust, önnur yfirtaka tölvuna í heild sinni.<br />
<br />
Eitt heitir <a href="https://secure.logmein.com/">LogMeIn</a>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMNrRdczG5fJOycsW4ipfoIbq4tla6AfIJpnZ5uKnlLkG68zAhm5eQrmE09XGYRWb6k97X1WPzyQ6taDVHAZHuynVWD1UqFq_NY83Q9OsB25cA-l_trR3QIljxqnD1Y9xpTpqsBqQ7a4nL/s1600/photo.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMNrRdczG5fJOycsW4ipfoIbq4tla6AfIJpnZ5uKnlLkG68zAhm5eQrmE09XGYRWb6k97X1WPzyQ6taDVHAZHuynVWD1UqFq_NY83Q9OsB25cA-l_trR3QIljxqnD1Y9xpTpqsBqQ7a4nL/s320/photo.PNG" width="320" /></a></div>
<br />
Með því „logga“ ég mig inn á tölvuna mína og sé skjáinn á henni í spjaldtölvunni. Ég get opnað allt og unnið í skjölum eins og ég vil. Ég get notað fingrahreyfingar til að stækka og minnka hluta á skjánum og lært margar flýtibrellur með fingrunum.<br />
<br />
Með þessu móti get ég horft á flash-myndbönd og leiki og unnið í forritum sem ekki eru til á spjaldtölvum.<br />
<br />
Að vísu er tilfinningin öll ansi klaufaleg ennþá (t.d. fyrir þá sem nota flýtitakka mikið) en það eru allt smámunir.<br />
<br />
<a href="http://airplayit.com/">Airplayit</a> er app sem ég prófaði í gær. Það virkaði hnökralaust. Með því get ég horft á kvikmyndirnar á harðadisknum í tölvunni á iPaddinum í fullum gæðum og án hökts.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Y3QKruejtfnzeDYpJHTkhWDfrW9IZg-K3rsYCXp0lf4vKg49CbeJp4TQ5Eb76fS0j40BAN4BXF99e28z5DgdeTtYejO891EuAPMijUwMufkusajdpjlN_TUTYj3K4HO3DL-ZvdlqA0bt/s1600/photo.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Y3QKruejtfnzeDYpJHTkhWDfrW9IZg-K3rsYCXp0lf4vKg49CbeJp4TQ5Eb76fS0j40BAN4BXF99e28z5DgdeTtYejO891EuAPMijUwMufkusajdpjlN_TUTYj3K4HO3DL-ZvdlqA0bt/s320/photo.PNG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Bæði þessi forrit og öll álíka krefjast þess að sett sé upp forrit á „móðurtölvunni“ sem spjaldtölvan vinnur með.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
En hvað þýðir þetta?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Jú, auðvitað það að möguleg framtíðarsýn tölvumála í skólum verður að endatækið skipti ekki lengur öllu máli. Að sett verði upp risastór tölvubú þar sem sérhæfðir starfsmenn sjá um tækin og uppfæra eftir þörfum.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsQWNvKNIHd3Hdksf_cLc2oS_xk2ahnycvU5wu_IlM0EsBl8H9xUtRQYgdNPLM3Wv_mXXl-bPJTGf_hwxHdDtp5w2GPRFwsBZ0kVRkbFu_IqCCpLSjI-Khjkjrd8SSdFQsVsaMucUm72c8/s1600/2671779252_5025d0753e.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsQWNvKNIHd3Hdksf_cLc2oS_xk2ahnycvU5wu_IlM0EsBl8H9xUtRQYgdNPLM3Wv_mXXl-bPJTGf_hwxHdDtp5w2GPRFwsBZ0kVRkbFu_IqCCpLSjI-Khjkjrd8SSdFQsVsaMucUm72c8/s320/2671779252_5025d0753e.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
Þessar tölvur minna á upphafsdaga tölvutækninnar þegar tölvur fylltu heil herbergi en í stað þess að vera ein tölva þá eru þetta mörg hundruð eða þúsund tölvur í eini knippi. Búið er að úthluta einstökum notendum sínu plássi, aðgangi að forritum, myndefni, tónlist, upplestri, hljóðbókum o.s.frv.<br />
<br />
Notandinn er svo með tæki sem hefur samskipti við „móðurtölvuna“ gegnum þráðlaust net og ljósleiðara. Tækið getur verið spjaldtölva, sími eða eitthvað þar á milli.<br />
<br />
Auk þess hefur nemdandinn öpp á tækinu sem hann getur unnið í heima eða úti þar sem ekki er netsamband – og sem hann getur unnið í ef rafmagnið fer eða netið dettur út einhvern skóladag.<br />
<br />
<b>Fyrst um sinn</b><br />
<br />
Þetta þarf alls ekki að vera svo fjarlægur möguleiki. Sameignakerfi borgarinnar er vísir að þessu. Kerfið er til í stórum dráttum. En fyrst um sinn gætu þeir skólar sem taka upp fjartækni (mobile technology) sett upp sína eigin miðlara – og miðlað af þeim um þráðlaust net. Á þeim geta verið hljóðbækur, kvikmyndir og annað þungt efni sem nemendur mega nálgast. Netin eru rekin innan skólans og nemendur geta streymt efninu í tækin sín. Þar með erum við komin ansi langt frá gömlu sýningarvélinni sem sýndi öllum nemendum sömu myndina á sama tíma.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisQ9buAoQ2C8NsnWJsmuQvtrirB1FcVvhcB6LQLxcu1RGgC-tcvE7gs5_fGEwyinpToDmtyg4qLIVm7zpTaHLoxo9kjlRqj7fQ0hCAW-pe5gQ3-v0Wh4wVTYBRYWSWa_pOaI9mKrPL5-Ww/s1600/1950s+Vintage+Americana+Family+Photo+Kids+Cowboy+Christmas+Movie+Projector+Holiday+Advertisement.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisQ9buAoQ2C8NsnWJsmuQvtrirB1FcVvhcB6LQLxcu1RGgC-tcvE7gs5_fGEwyinpToDmtyg4qLIVm7zpTaHLoxo9kjlRqj7fQ0hCAW-pe5gQ3-v0Wh4wVTYBRYWSWa_pOaI9mKrPL5-Ww/s320/1950s+Vintage+Americana+Family+Photo+Kids+Cowboy+Christmas+Movie+Projector+Holiday+Advertisement.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-14193249161046023122012-03-01T14:38:00.003-08:002012-03-01T14:38:53.994-08:00Mjallhvít<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyzeMEwXSfQ7D9AR0oMrXbYOojO7xo_u3pHMXV_dylFhoQr0ILkWqFfKfjCY_STQ9UvPvhoZizY7U1eflNUkEWA-dK5SxsVQRQmuROqRwrL57UnAaDmJFzZdvLq6XpRdsfJndheO3tt2s/s1600/Screen+Shot+2012-03-01+at+10.36.35+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyzeMEwXSfQ7D9AR0oMrXbYOojO7xo_u3pHMXV_dylFhoQr0ILkWqFfKfjCY_STQ9UvPvhoZizY7U1eflNUkEWA-dK5SxsVQRQmuROqRwrL57UnAaDmJFzZdvLq6XpRdsfJndheO3tt2s/s400/Screen+Shot+2012-03-01+at+10.36.35+PM.png" width="303" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://dl.dropbox.com/u/39351483/Mjallhv%C3%ADt.ibooks">iBooks</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://dl.dropbox.com/u/39351483/Mjallhv%C3%ADt.pdf">pdf</a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-11778846749994666322012-02-24T02:14:00.003-08:002012-02-24T02:14:59.389-08:00Vinnuvika íslenskra skólabarna<br />
Ein sterkasta minning skólagöngu minnar eru haustin heima á Akureyri þegar maður gekk í skólann á fyrstu frostmorgnunum og hlustaði á brakið undir skónum og andaði að sér ísköldu og fersku haustloftinu.<br />
<br />
Það komu tveir svona morgnar um daginn og æstu upp minninguna. Mikið var það gott.<br />
<br />
En nú fer dimmi tíminn í hönd. Tíminn sem gerði menntaskólanum kleift að fylla í gatið á milli ljósglufanna. Það er eitthvað svo andstyggilegt við það að vakna í myrkri og fara til vinnu í myrkri. Eða það finnst mér. Einhverjum finnst það vafalaust sjarmerandi.<br />
<br />
Snemma í morgun mættu foreldrar krakkanna okkar í unglingadeildinni í Norðlingaskóla. Við sýndum þeim hvað við erum að gera. Ég gat ekki betur séð en almenn ánægja ríkti með það sem við höfum í pípunum. Sjálfum fannst mér langmest gaman að við skyldum geta sagt þeim frá því að frá og með næstu helgi ráða nemendur því sjálfir hvort þeir mæti klukkan átta á morgnanna. Þeir sem vilja það frekar geta sofið aðeins lengur og mætt í skólann klukkan níu. Þeir eru þá bara klukkutíma lengur þann daginn.<br />
<br />
Þetta var niðurstaða lýðræðislegst ferils sem m.a. fól í sér að fulltrúar nemenda lögðu sitt af mörkum. Í morgun var lokahaftið sprengt. Foreldrar innvinklaðir. Og svo er bara gó.<br />
<br />
Svona finnst mér skólakerfið eigi að virka.<br />
<br />
Næsta mál á dagskrá: Harry Potter smiðja. Við þurfum að gjöra svo vel (að kröfu námsnefndar nemenda) að umbreyta skólanum í Hogwarts og taka upp skólabúninga um tíma, flokka nemendur á vistir og taka upp kennslugreinar eins og varnir gegn myrkraöflunum og bruggun galdraseyða.<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="292" id="il_fi" src="http://images.wikia.com/harrypotter/images/b/be/Hogwarts_coa.JPG" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="263" /></div>
Það verður eitthvað.<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-75496511087829166602012-02-24T02:13:00.003-08:002012-02-24T02:13:58.240-08:00Trúboð eða -fræðsla í grunnskólum<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="295" id="il_fi" src="http://www.turnbacktogod.com/wp-content/uploads/2008/07/jesus-with-children-0401.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="411" /></div>
<br />
Ég tók mig til og las námskrána í kristnum fræðum áðan. Ég get ekki sagt annað en að mér hafi brugðið nokkuð rækilega. Ég er hræddur um að þar sé ekki hjálpað við að gera skýran greinarmun á trúboði og trúfræðslu. Þvert á móti virðist vera stundað reglulegt og markvisst trúboð í yngri bekkjum grunnskólans.<br />
<br />
Það er, ef menn færu eftir námskránni. Sem fáir gera. Þrátt fyrir að námskrár hafi reglugerðargildi.<br />
<br />
En skoðum dæmi.<br />
<br />
Sex ára börn eiga að:<br />
<br />
<br />
<blockquote>
„...kynnast kristinni sköpunartrú og skoða sjálf sig, umhverfi sitt og samskipti við aðra í ljósi hennar“<br />
„...kynnast frásögunum af fæðingu Jesú, læra einfalda jólasálma og kynnast íslenskum jólasiðum“<br />
„...kynnast afstöðu Jesú til barna, m.a. með frásögunni Jesús blessar börnin“<br />
„....fái tækifæri til leikrænnar tjáningar á atburðum úr biblíusögunum“<br />
„...heimsæki kirkju og skoði helstu kirkjumuni“<br />
„...geri sér ljóst hvað bæn er og læri að þekkja Faðir vor og aðrar valdar bænir“</blockquote>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Ári seinna eru þau orðin nógu þroskuð til að:</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<blockquote>
„...skoða og ræða listaverk sem túlka efni Biblíunnar og fá tækifæri til eigin listsköpunar“</blockquote>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Ári eftir það er tímabært að þau:</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<blockquote>
„...viti hvað kristniboð er og kynnist starfi íslenskra kristniboða erlendis“</blockquote>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Níu ára börn skulu:</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<blockquote>
„...auka þekkingu sína á dauða og upprisu Jesú, t.d. með kynnum af frásögum af yfirheyrslunum yfir Jesú og dauðadómnum, sögunni af ferð kvennanna að gröfinni á páskadagsmorgni og þekki frásöguna af því þegar Jesús birtist lærisveinum sínum við Tíberíasvatnið eftir upprisuna“</blockquote>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Auka „þekkingu“ sína á upprisu Jesú!?</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Þau skulu líka:</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<blockquote>
„...heimsækja kirkju og þekkja nokkur trúarleg tákn og merkingu þeirra, kunna skil á guðsþjónustunni og helstu kirkjulegum athöfnum, svo sem skírn, fermingu, hjónavígslu og útför“</blockquote>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Og tíu ára börnin eiga að:</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<blockquote>
„...öðlast skilning á ástæðunum fyrir kristniboðs- og hjálparstarfi kristinnar kirkju og þekkja til einstaklinga sem unnið hafa að þvi“<br />
„...fá vitneskju um hugtakið heilagur og mismunandi merkingar þess og temji sér virðingu fyrir því sem öðrum er heilagt“</blockquote>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Ég get ekki með nokkru móti séð að heimsókn Gídeón-manna stangist á við reglur aðalnámskrár. Þvert á móti eru þær í fullu samræmi við þær.</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Og ganga raunar stutt.</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
Ég er ekki viss um að allir myndu hrópa húrra ef kristnir söfnuðir færu nú að krefjast þess að kristin fræði séu kennd <i>nákvæmlega eins</i> og reglur kveða á um.</div>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
<br /></div>
<div class="p1">
</div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-90723658115259311112012-02-24T02:12:00.003-08:002012-02-24T02:12:54.799-08:00Gallinn við símat<br />
Líklega er fátt heimskulegra en stór lokapróf. Það, að þau hafa verið næstum einráð í menntakerfinu, hefur spillt mörgum af þeim sem hefðu getað orðið bestu námsmennirnir. Innbyggt er í þau að vel gefnir einstaklingar geta með nokkuð auðveldum hætti náð hlutfallslega góðum árangri með herfilegri tímanýtingu. Þau ýta ennfremur undir skorpuhugsun.<br />
<br />
Á móti þessu er stefnt símati. Þá er frammistaðan metin jafnt og þétt, oftast þannig að efnið er bitað niður í sneiðar sem nemandinn gerir skil hverri á eftir annarri. Símat er enn nokkuð gildishlaðið hugtak – á jákvæðan hátt. Svona eins og „eineltisáætlun“ eða „sjálfsmat“.<br />
<br />
En símat býr yfir innbyggðum göllum líka.<br />
<br />
Ef við hugsum um það hvernig þeir vinna sem ná raunverulegum og skapandi árangri – þá er það með því að temja sér ákveðin vinnubrögð. Því fer fjarri að fólki fari vel að vinna jafnt og þétt eða gefa sífelld stöðurapport. Stundum þarf einfaldlega að hægja ferðina, hugsa, jafnvel byrja upp á nýtt frá öðru horni. Mistök eru gríðarlega mikilvæg öllu námi. Mistök eru einmitt ekki eitthvað slæmt – heldur óumflýjanlegur veruleiki þess sem reynir eitthvað á sjálfan sig og skapar. Fer út fyrir mengi þess sem liggur fyrir.<br />
<br />
Símat vinnur gegn sköpunargáfu því til þess að geta í sífellu skilað hámarksárangri í hverju skrefi verður göngulagið stíft og stirt. Menn reika ekki frá gefnum vegi og taka sér þann tíma sem þarf til að gera eitthvað verulega gott. Menn taka ekki sénsa. Hvíla sig ekki.<br />
<br />
Miklu betra er að hafa tvöfalt matskerfi. Annarsvegar mat sem er fyrir nemandann sjálfan. Einhverskonar aflraunasteina sem nemandinn getur reynt sig við – án ábyrgðar og að eigin frumkvæði. Og hinsvegar „verkefnamiðað“ mat sem er sveigjanlegt. Kennarinn getur þá tekið að sér hlutverk þess sem uppörvar og hjálpar til ef menn villast of mikið af leið – í stað þess að vera sá sem skráir allar miðsfellur eða einhverskonar mennsk stimpilklukka.<br />
<br />
Shunzei (1114-1204) ferðaðist um og dæmdi ljóðagerð ungra manna. Hann gerbreytti hlutverki dómarans. Honum kom ekki annað til hugar en að láta nægja að benda á það sem vel væri gert – í stað þess að leita snöggra bletta. Vitandi sem er að önnur leiðin er margfalt líklegri til að skila betri ljóðum í framtíðinni.<br />
<br />
Námsmat mætti taka meira mið af því.<br />Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-7772681852584323422012-02-24T02:11:00.004-08:002012-02-24T02:11:59.183-08:00Svindl í HÍ<br />
Því er slegið upp sem frétt í dag að smátölvuvæðing þjóðarinnar sé orðin að ógn við hlutverk HÍ sem afburðasíu. Þar geti nú slugsar sem nenna ekki að lesa fyllt símann sinn af fróðleik og síðan brugðið sér á salernið og fundið svör við því sem þeir muna ekki. Þannig skapi þessir svindlarar sér forskot á hina sem leggja það á sig að muna allt.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="265" id="il_fi" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5a/Cheating.JPG" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="400" /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Ég ætla svosem ekki að gera lítið úr góðu minni. Gott minni er gulli betra. En það er fráleitt að Háskólar eigi að flokka fólk eftir minni eða að samfélagslegar vegtyllur eigi að veitast þeim sem mest muna.<br />
<br />
Því þótt minni sé ágætt – þá er svo margt annað sem skiptir miklu meira máli. Eftir nokkur ár í starfi munu þessir lögfræðingar og læknar vera búnir að átta sig á því að megnið af starfi þeirra snýst um að framkvæma sömu handtökin og þá sjaldan að þeim mætir eitthvað nýtt – fletta þeir því upp.<br />
<br />
Það væri nær að prófa nemendur í háskólum í því hvort þeir geti einmitt komið gögnum sínum þannig fyrir að þeir séu fljótir að sækja sér upplýsingarnar sem á þarf að halda – en séu um leið hugmyndaríkir, frjóir og skapandi. Það ætti að hvetja læknanema og laganema til að koma með eins mikið af gögnum og þeir kjósa í próf. Henda svo í þá verkefnum sem reyna á ályktunarhæfni, skilning og frumleika. Það má svosem athuga hvort fyrirframmótuð svör eru á vísum stað líka.<br />
<br />
Háskólinn í dag er svona doldið eins og maður ímyndar sér ástandið í Konunglega bókasafninu í Kaupmannahöfn seint á síðustu öld – þegar safnið var fullt af undarlegum sérvitringum sem þekktu það betur en nokkrir aðrir. Það tók áratugi að uppgötva að einn starfsmaður safnsins, Frede Møller-Kristensen, hafði um árabil stolið verðmætum bókum. Honum tókst það vegna þess að þessi gríaðrlegu andlegu og veraldlegu verðmæti sem bókasafnið var voru falin nokkrum undarlegum og stálminnugum einstaklingum til varðveislu. Tæknin var ekki tekin í þjónustu safnsins. Einstaka menn vissu hvað var geymt hvar og hvar það væri ef það hefði verið fært til.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="146" id="il_fi" src="http://www.dr.dk/NR/rdonlyres/0647F955-E226-4D47-B1AC-0F519333CBEB/1270556/6e6f2e48873b4eb69f28b3af8f11d4ac_Danielwedel.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="406" /></div>
<br />
<br />
Mannskepnan hefur ekki einu sinni skýra hugmynd um fjölda ef hann fer mikið yfir fjóra. Við vitum ekki hvar nokkrir enda og margir byrja. Þróunarlega var engin þörf á því að þekkja fjölda stjarnanna á himnunum, eyjanna í Breiðafirði eða laxanna í ánum.<br />
<br />
En þar sem mannsheilann skortir upp á höfum við lært að nýta okkru tæknina. Og við látum hana um að geyma fyrir okkur upplýsingar. Í dag má koma nákvæmri eftirmynd Konunglega bókasafnsins fyrir í hlut sem er minni en sígarettupakki. Og það er hægt að láta hlutinn leita í sjálfum sér og finna nákvæmlega það sem maður vill finna – auk alls hins sem maður hafði ekki hugmynd um að væri til.<br />
<br />
Laganemar í prófi ættu að vera prófaðir í frumlegri og lipurri hugsun, hæfninni til að finna aftur það sem þeir settu í geymslu og frjósemi hugans. Það ætti að prófa þá með því að láta þá semja lausn á Icesave-deilunni, finna leiðir til að sætta sjónarmið í deilum um vændi, greina orsakir og afleiðingar. Það sem á að hætta að gera er að láta þá leggja á minnið langa lagakafla og staðreyndatengsl sem eru höggvin í stein af kennurunum þeirra.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Læknanemar ættu að vera prófaðir í samskonar hlutum. Og við eigum að hætta að fylla lækna- og lagastéttina af einsleitum hópi fólks sem lætur toga sig í námið á fordildinni einni saman. Einhverri óljósri hugmynd um eigið ágæti og yfirburði.<br />
<br />
Þá sjaldan ég fer til læknis með mig eða mína getur hann sjaldan sagt mér annað en það sem ég var sjálfur búinn að finna út með gúgli. Bráðalæknir, sem vissulega hefur ekki alltaf tíma til að fletta upp hlutum, vinnur meira og minna út frá verkferlum og vinnubrögðum sem eru þjálfuð upp – líkt og hjá bifvélavirkja eða logsuðumanni.<br />
<br />
Læknar yrðu að miklu meira gagni ef þeir fengju meiri þjálfun og kennslu í að díla við flóknustu breytuna í þeirra starfi: vilja fólksins sem þeir vinna með. Læknar þurfa að geta skilið fólk, borið virðingu fyrir fólki og hvatt það. Í stað þess að vera ópersónulegir iðnaðarmenn – eins og þeim hættir til að vera.<br />
<br />
Sérfræðingaræðið er deyjandi sort. Og það má vel draga leyfar þess út á ísinn og láta það sigla sinn sjó. Logfræðingar, læknar og kennarar (já, guð minn góður hvað kennarar eiga vel heima í þessari upptalningu) þurfa að hætta að skapa sér sérstöðu út frá því að skammta fólki upplýsingar eftir eigin geðþótta – og taka sér stöðu við hlið þess sem þeir vinna með og upplýsa, fræða og hvetja.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://neuroanthropology.files.wordpress.com/2009/04/twitter-cartoon.jpg?w=500&h=328" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://neuroanthropology.files.wordpress.com/2009/04/twitter-cartoon.jpg?w=500&h=328" style="-webkit-user-select: none;" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ég sat í vikunni fund um niðurstöður stærstu rannsóknar á starfsháttum í grunnskólum sem gerð hefur verið. Þar kom í ljós að meirihluti kennara skipuleggur nám nemenda sinna út í æsar. Nemendur hafa sáralítil áhrif á það hvað þeir læra og hvenær. Eru jafnvel allir í sama námsefninu.<br />
<br />
Tæknin er löngu búin að gera slíkar starfsaðferðir óþarfar. Og þegar hún sannar það, eins og með þessu svindi í HÍ – þá er rökrétta lausnin ekki sú að ráðast gegn tækninni – heldur leyfa henni að gera það sem henni var ætlað. Bera byrðarnar fyrir okkur svo við getum gert eitthvað gáfulegra við tímann.<br />
<div>
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-284804790660567242012-02-24T02:11:00.000-08:002012-02-24T02:11:14.651-08:00Mismunun lista<br />
Ég skrifaði einu sinni bloggpistil um það að ég vildi listamenn feiga. Sá pistill byggði á þeirri hugmynd að listir ætti að skilgreina sem eðlilegan þátt í lífi venjulegs fólks – og að allt starf ætti að litast af listum. Það væri hægt að vera listamaður á svo fjöldamörgum sviðum. Og það að útbúa girðingu utan um „réttnefnda“ listamenn hefði það m.a. í för með sér að listirnar væru teknar frá fólkinu.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="460" id="il_fi" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjJowNdZbOR6503llrIcJX8T2XEPypIoATNI4slLSApb1JmmaEcYV1mEs_KQPE8qKPMyDkiUJjxWfJCq5H_igCC3USu-t-jcjEuqcu5pBpKaLPs-yCC66OyerxLK5utE1Pm-YB1d1vVMU/s1600/kids_art_stock_photo_03.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="624" /></div>
<br />
Líf án listar er í mínum huga eins og líf án rökhugsunar. Það á meira skylt við frumstæð dýr en menn. Og er einstaklega óeftirsóknarvert. Listin opnar nýjar víddir og lyftir lífinu upp í annað og æðra veldi.<br />
<br />
En listkennsla barna er að mínu viti í molum. Vanhugsuð og vond.<br />
<br />
Tjáningarþörf barna og hæfni til listsköpunar er óumdeilanleg. Samt sem áður virðist sú hugsun ráðandi að listir séu einhverskonar munaður eða föndur. Þetta sést best á því að um leið og námsefni „þyngist“ og nemendahópurinn verður meira krefjandi er listsköpun kúplað út á ljóshraða. Listnám á unglingastigi er að stofni til metnaðarlaust í námskrá og framkvæmdin er jafnvel ömurlegri.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwTxVHVlZHLAMlPraC2vCwrs8LRB2QZP1DfhdSjwkDqS-Ef8X1Bsmg3VbYosEl5wCuma-Uaax8K_WJuNsYCYO3PIB8_rPpksP2NFFC2dToTP55lqKv5azpFyJTkucxm3euoHKdF0DT2_V0/s1600/Screen+shot+2011-11-13+at+6.19.50+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwTxVHVlZHLAMlPraC2vCwrs8LRB2QZP1DfhdSjwkDqS-Ef8X1Bsmg3VbYosEl5wCuma-Uaax8K_WJuNsYCYO3PIB8_rPpksP2NFFC2dToTP55lqKv5azpFyJTkucxm3euoHKdF0DT2_V0/s1600/Screen+shot+2011-11-13+at+6.19.50+PM.png" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Sjáið t.d. formlega kennslu í tónmennt í grunnskólum Reykjavíkur. Menn hætta hreinlega að kenna hana þegar nemendur verða 13-14 ára. Ég held að ástæðurnar séu tvíþættar. Í fyrsta lagi er hugsanlega pínu erfiðara að stýra unglingunum til verka en aðalástæðan er líklega sú að menn telja mikilvægara að börnin læri dönsku, málfræði og þáttun.<br />
<br />
Ef maður nú hugsar þetta ögn fyrir utan ramma þessa ömurlega veruleika og veltir fyrir sér hvort ánægja barna af tónlist og áhugi fylgi þessu myndriti. Er það virkilega svo að tónlistaráhugi dvíni þegar börn verði unglingar.<br />
<br />
Svo sannarlega ekki. Ef það er eitthvað sem skilgreinir unglingsár betur en nokkuð annað þá er það tónlist. Hugsanlega á eftir bólum.<br />
<br />
<img height="362" id="il_fi" src="http://resources3.news.com.au/images/2010/12/06/1225966/581351-teenagers-and-music.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="648" /><br />
<br />
En þarna eru tónlistarskólar teknir við. Tónlistarskóli er yfirleitt einstaklingsmiðuð stofnun þeirra sem vilja kaupa sérstaka athygli fyrir barnið sitt. Af einhverjum ástæðum finnst mörgum tónlistarkennurum ægilega mikilvægt að menn stundi list sína í einrúmi – eða a.m.k. fáir saman. Sem ég held að sé að mestu leyti gamaldags þvæla. Það er ekkert við tónlist sem krefst þess að menn stundi hana einir á meðan menn geta lært stærðfræði í hóp.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="427" id="il_fi" src="http://www.chicagopianos.com/piano-lessons1.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="285" /></div>
<br />
Það er auðveldara að læra að spila einfalda hljóma á gítar eða píanó en að læra um hætti sagna. Og það er miklu mikilvægara líka. Auðvitað verða svo einhverjir konsertpíanistar eða stjórnendur – alveg eins og einstaka maður verður metsöluhöfundur eða málfræðingur. En við höfum voða lítið rými fyrir höfunda og málfræðinga ef almenningur er ekki læs. Hið sama ætti að vera jafn augljóst: það er til lítils að þjálfa upp tónlistarsnillinga ef almenningur fer á mis við tónlistarlegt uppeldi.<br />
<br />
Það á ekki að gerast í dag að stór hluti barna á Íslandi fái lítið eða ekkert tónlistaruppeldi. Því fer órafjarri að tónlistarskólarnir sjái um það sem vantar upp á. Þar sem ástandið er best eru tvö af hverjum þremur börnum fyrir utan þá. En 24 af hverjum 25 börnum þar sem ástandið er verst.<br />
<br />
Og þessi börn, sem þó fara í tónlistarskóla, upplifa sig mörg eins og homma á dörtíkvöldi á Pleijers. Það er troðið í þau tónlistarmálfræði þar til þau nenna þessu ekki lengur og langar til að verða paunkarar eða leggja hljóðfærið á hilluna. Tónlistarnám á Íslandi er enn einfaldlega of snobbað, of peningadrifið og of elítusinnað.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img height="460" id="il_fi" src="http://www.designerwomen.co.uk/wp-content/uploads/2011/07/peinado-emo-punk-2.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="459" /></div>
<br />
Ástandið er ekki endilega betra í öðrum listgreinum. Listgreinakennarar eru alltofoft alls engir kennarar – heldur listamenn sem geta ekki lifað af list sinni.<br />
<br />
Og alltofmargir kennarar eru alveg lausir við að vera listamenn.<br />
<br />
Þannig fellur listin milli þils og veggjar – engum til gagns, hunsuð, smáð og falin.<br />
<br />
Og að þessu leyti liggur stóra ábyrgðin hjá okkur sem menntum börnin. Við þurfum markvisst að halda list að börnunum og við þufum að taka okkur verulega á. Það getur vel verið að það sé ekki til peningur til að borga listakennurum fyrir að taka einkatíma með hverjum einasta nemanda – en það hljóta líka að vera til listrænir kennarar sem eru ekki svo einhæfir.<br />
<br />
Við þurfum að setja listina í öndvegi og gera hana að snörum þætti í hverri einustu námsgrein. Það ætti að vera útilokað að útskrifast úr grunnskóla öðruvísi en að hafa beinlínis verið ýtt ofan í hlaðborð listarinnar og hvattur til að nýta sér það sem þar er.<br />
<br />
Nú er ég t.d. að kenna íslensku í áttunda bekk. Hvernig nokkrum manni dettur í hug að hægt sé að kenna þá grein án þess að leyfa nemendum að tjá sig listrænt er álíka fjarlægt mér og að mæta nýétinn á jólahlaðborð.<br />
<br />
Þvert á móti á að hama listinni inn í hausinn á krökkunum þar til þau vita ekki hvar listin endar og íslenskan byrjar. Þau eiga að sitja uppi með þá tilfinningu að við höfum ótal leiðir til að rannsaka heiminn, hugsa um hann og tjá okkur. Og þau eiga ekki að raða sér í girðingar eftir því með hvaða hætti þau hyggjast hafa samskipti við heiminn í framtíðinni.<br />
<br />
Hér eru dæmi um verkefni sem nemendur mínir hafa gert síðustu vikur. Þau hafa alltaf val um verkefni – og mín aðkoma er ævinlega hvatning. Ég neyði engan til að yrkja ljóð ef hann vill frekar rökræða. Ég leyfi honum þá að rökræða – en hvet hann til að reyna sig við ljóðlistina næst.<br />
<br />
Hér er dæmi um japanska vöku eftir dreng í 8. bekk:<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Litla, gula blóm</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">nú fellur regnið niður</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">og blómið stækkar.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Um engið gengur maður</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">heldur á fölnaðri rós.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
Og ljósmynd eftir jafngamla stelpu:</div>
<div style="background-color: white; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWPPuw1ask4nP3BfTuiFSO9ng-HdpDr_jhYFloQr_lKd6J6OatkOV0zQ9z9CxSRWRb6IDkve1kEXUZhfUmkRnewyO47myC555r3a8JVkAW4vHCeJ2mruneP_I-ZWFP4xJx16g8NnHqdAKR/s1600/prufa+copy-1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWPPuw1ask4nP3BfTuiFSO9ng-HdpDr_jhYFloQr_lKd6J6OatkOV0zQ9z9CxSRWRb6IDkve1kEXUZhfUmkRnewyO47myC555r3a8JVkAW4vHCeJ2mruneP_I-ZWFP4xJx16g8NnHqdAKR/s320/prufa+copy-1.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hæka eftir stelpu:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: center;">
Tré er grænt laufum</div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: center;">
lauf hrynja þegar haustar</div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: center;">
rætur róta mold</div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: Times; font-size: small; line-height: normal;">Og ljóð eftir dreng um hugrekki sem varð til við að horfa á þessa mynd:</span><br />
<span style="color: black; font-family: Times; font-size: small; line-height: normal;"><br /></span><br />
<div style="text-align: center;">
<img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrzuROq-nSCxsHMOhHVcPetoByqNrQpqU7irqrmfGFn0W721dW4IDLYofEtea0l4XsBVL71M-372xAslF434ANdV5QJO7jKal9kjuAz_Q5L8txJZDm-Bw_168jn6XB4BzP2YKgcAb94zg/s400/312655_10150282570729404_653764403_7248154_8216014_n.jpg" width="400" /></div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: left;">
<span style="color: black; font-family: Times; font-size: small; line-height: normal;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
Sit ég stolltur </div>
<div style="text-align: center;">
á stöku bergi. </div>
<div style="text-align: center;">
Drýpur af dökkum </div>
<div style="text-align: center;">
bergsdranga. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Langa leið hef ég</div>
<div style="text-align: center;">
lagt að baki.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Þetta eru ósköp venjulegir krakkar. Nákvæmlega eins og hin fjögur þúsundin í árgangnum. Þetta eru alls ekki neinir yfirburðanámsmenn eða krakkar sem hafa sótt listaskóla á kostnað foreldra sinna. Þetta er bara það sem gerist þegar þú markar börnum völl til að skapa á. Af og til róta þau upp gulli. Og þegar þau gera það hefur líf þeirra breyst – sumra til frambúðar. Þau hafa uppgötvað að list er aðferð til að hafa samskipti við heiminn og að list veitir manni ánægju og gleði.<br />
<br />
Á hverjum fimmtudegi skila 30 börn mér inn frjálsu sköpunarverkefni. Um kaffileytið, þegar þau koma heim til sín eru þau byrjuð að senda mér skilaboð eða pósta á feisbúkksíðuna okkar til að vera viss um að ég skoði verkefnið og gefi fídbakk.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ég hrósa því sem vel er gert, hvet þar sem þarf að hvetja og reyni að viðhalda ánægju þeirra og sköpunargleði – vitandi það að það er margfalt mikilvægara að þessu börn skapi en að þau muni.</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-30513177047940044152012-02-24T02:10:00.001-08:002012-02-24T02:10:11.712-08:00Um íslenskukennslu<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwrMpDQTtKJ4_VzDVWkr7_BQsSNCPhyphenhyphen3O14RBtrgbFifmWdxcmvfBZjkJ09X2uTkC7W-eLTTC34QJoshphSYSUVpYVZi9bVI4uviDbAo2I3fYhc8XHSq6Jiv3P9TrQ-xRCGL25POEndFi8/s1600/Screen+shot+2011-11-15+at+8.42.07+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwrMpDQTtKJ4_VzDVWkr7_BQsSNCPhyphenhyphen3O14RBtrgbFifmWdxcmvfBZjkJ09X2uTkC7W-eLTTC34QJoshphSYSUVpYVZi9bVI4uviDbAo2I3fYhc8XHSq6Jiv3P9TrQ-xRCGL25POEndFi8/s320/Screen+shot+2011-11-15+at+8.42.07+PM.png" width="283" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Nú liggja í meltingarvegi „kennaraháskólans“ kennarar af fyrstu kynslóð nýrra og endurbættra kennara – sem hafa fimm ára nám að baki sér þegar þeir hefja störf. Eða þeir eiga að gera það. Orðið á kennarastofunni er að vandræðalega stór hluti þeirra sem lokið hafa þrem árum hyggist klára síðustu tvö árin í einhverju allt öðru – og ljúka meistaranámi (sem er skilyrði kennsluréttinda hér eftir) í einhverju ánægjulegra eða praktískara en þeir hafa nú eytt þremur árum í.<br />
<br />
Það er svosem ekki undarlegt að við þessar aðstæður komi fram fagstéttir sem vilja nýta rýmið sem tvö auka ár gefa til að skara eld að sinni köku. Nú vilja til dæmis íslenskumenn að kennurum sé kennd meiri íslenska.<br />
<br />
Ef ég væri valdameiri en ég er þá myndi ég gerbreyta kennaranáminu og taka upp a.m.k. heilt skólaár þar sem kennaranemar starfa við kennslu með stuðningi. Þeir fengju það sáralítið launað – og í staðinn fengju skólar sem taka á móti þeim að senda sitt fólk í endurmenntun og teymisvinnu inni í háskólanum. Fólkið með reynsluna færi eina og eina viku inn í háskólann og aflaði sér þekkingar á því sem þar er nýtt og skilaði þangað inn því sem er að gerast úti í skólunum. Og skólinn gæti hæglega sleppt mönnum til verkanna vegna þess að eyðan sem þeir skilja eftir sig yrði ríflega mönnuð með kennaranemum.<br />
<br />
En ég er ekki valdameiri en svo að ég verð að láta nægja að básúna þetta hér. Og ég er allt of ungur og frjór og lífsglaður og hégómlítill til að dúndra mér í doktorsnám til þess eins að enda sem kennari í háskólanum. Það eru ömurleg örlög.<br />
<br />
En að því sögðu þá held ég að það megi vissulega bæta íslenskukennslu. En mikið óskaplega vildi ég að íslenskir kennarar hefðu hugrekki til að rífa greinina upp úr þeim hjólförum að verða einna helst þeim að gagni sem vilja geta stafsett sæmilega rétt það sem þeir hafa eftir öðrum. Því hin stóra meinsemd íslenskukennslunnar er að það skortir upp á að gera nemendur færa um að skilja, skapa og tjá. Allt annað er hjóm.<br />
<br />
Eina leiðin til að viðhalda tungumáli er stanslaus sköpun. Málið þarf að spretta upp úr sverðinum hvar sem litið er – og ákveðin órækt er ekki aðeins æskileg, heldur bráðnauðsynleg. Tungumál varðveitast ekki öðruvísi en með sífelldri lifun. Afskorin blóm sölna fyrr eða seinna.<br />
<br />
Það er freistandi að enda þetta á tilvitnun í virðulega suðurþingeyska móðurmálskennara sem gátu varla á heilum sér tekið þegar kommúnistarnir í Reykjavík fóru að dæla úrkynjuðu skrípamálfari inn á íslensk heimili undir yfirskyni fagurbókmennta. Og ég ætla að láta eftir freistingunni.<br />
<br />
Þeir skrifuðu að sjálfsögðu bréf til að kvarta en uppskáru ekkert nema skæting frá ungum þýðanda sem annaðhvort kunni ekki eða vildi ekki tala íslensku alminlega og eins og reglugerðir kváðu á um. Þeir skrifuðu því annað bréf og sögðu þar um ódáminn:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Framkoma hans í andsvörum í Tímariti Máls og menningar, – þar sem hann ræðst eins og dóni að kennurum, og viðurkennir í engu ávirðingar sínar – bendir til þess að honum sé annaðhvort ekki annt um móðurmál sitt, eða hann sé haldinn rithöfundarhroka, sem starblindi hann í sjálfs sín sökum.</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Hvort heldur sem er, sýnir, að hann er viðsjárverður maður í íslenzkum bókmenntum.</blockquote>
<br />
<br />
Bölvað gerpið.<br />
<br />
Og svo kunni hann ekki að skammast sín. Lét sér nægja að segja að enginn verði rithöfundur fyrr en hann sé vaxinn út úr þeirri hugmynd að til séu orðskrípi.<br />
<br />
Og undir slíku gat virðulegt Kennarafélag S.–Þing. ekki setið. Það var enda ljóst að ef fleiri tækju upp þennan „orðskrípa- og sóðarithátt [...] væri okkar göfugu tungu geigvæn hætta búin.“<br />
<br />
Svo fékk bara drulludelinn Nóbelinn.<br />
<br />
Hve margir HKL ætli hafi verið kæfðir í fæðingu af íslenskukennurum þessa lands?<br />
<div>
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-38729101896804701892012-02-24T02:09:00.003-08:002012-02-24T02:09:18.535-08:00Svona á skóli að virka<br />
Þann 1. maí síðastliðinn skrifaði ég (að mínu mati nokkuð gáfulega) grein hérna á Maurildin um gallana á <a href="http://maurildi.blogspot.com/2011/05/gallinn-vi-samkeppnisjofelagi.html">samkeppnisþjóðfélaginu</a>. Í lok textans strengdi ég heit: að ganga í lið með samkennurum mínum og reyna að gera vötnin umhverfis skólann okkar að kennslusvæði með því að taka báta í notkun.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img alt="" aria-busy="false" aria-describedby="fbPhotosSnowboxCaption" class="spotlight" height="300" src="http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/387386_175635582530248_100002514216451_331800_1634301235_n.jpg" width="400" /></div>
<br />
Stundum er skólinn minn, Norðlingaskóli, besti skóli í heimi. Ég byrjaði á að tala við íþrótta- og útilífskennara og hann greip hugmyndina á lofti. Áður en ég vissi af var kominn nokkra manna kjarni sem vildi gjarnan gera þetta að veruleika. Auk þess tók skólinn í haust við frístundastarfinu og þar vann náungi sem var tengdur við Siglunes og ÍTR sem svo sannarlega vildi hjálpa okkur að gefa verkefninu vængi. Smátt og smátt fann maður hvernig hin mikla þekking og reynsla sem býr í borgarkefinu dróst saman í einn punkt og um daginn pöntuðum við flutningabíl og fengum báta lánaða til að kanna aðstæður. Allir starfsmenn skólans voru velkomnir með og nokkrir unglingar sem voru á leið heim eftir skóladaginn sáu hvað við vorum að gera og fengu að bætast í hópinn. Allt gerðist þetta áreynslu- og átakslaust. Það er einhvernveginn eðlilegasti hlutur í heimi að þeir sem svipað eru þenkjandi takist í hendur og láti hlutina gerast.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img alt="" aria-busy="false" aria-describedby="fbPhotosSnowboxCaption" class="spotlight" height="300" src="http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/297714_175635152530291_100002514216451_331792_1261312239_n.jpg" width="400" /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://a2.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/382343_175635669196906_100002514216451_331802_1298285571_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" aria-busy="false" aria-describedby="fbPhotosSnowboxCaption" border="0" class="spotlight" height="300" src="http://a2.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/382343_175635669196906_100002514216451_331802_1298285571_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Og í rigningarsudda bárum við bátana niður að ánni við skólann og rérum niður í Elliðavatn. Allsstaðar vorum við að leita að kennsluhugmyndum. Þegar við komum til baka höfðum við fengið ótal hugmyndir fyrir öll aldursstig. Allt frá öryggiskennslu fyrir yngstu börnin upp í kanóaferð út í eyju þar sem gist er yfir nótt og sagðar draugasögur.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/379714_175636459196827_100002514216451_331820_1739951338_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" aria-busy="false" aria-describedby="fbPhotosSnowboxCaption" border="0" class="spotlight" height="300" src="http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/379714_175636459196827_100002514216451_331820_1739951338_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img alt="" aria-busy="false" aria-describedby="fbPhotosSnowboxCaption" class="spotlight" height="300" src="http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/388056_175636505863489_100002514216451_331822_1082713231_n.jpg" width="400" /></div>
<br />
Við klárum að skipuleggja þetta á þessari önn og vonandi verður vatnakennsla orðinn fastur þáttur í skólastarfinu strax á þeirri næstu.<br />
<br />
Allt vegna þess að kerfið virkar sem heild og blæs vindi í segl þeirra sem sýna frumkvæði. Hvatinn kemur innanfrá.<br />
<br />
Ef þetta tekst vel og siglingakennsla verður virkur þáttur í starfinu kemur ekki annað til grein af okkar hálfu en að galopna faðminn fyrir þeim skólum sem vilja koma og vera með. Við munum hafa þekkingu og kennsluefni aðgengilegt og ókeypis. Kennarar sem vilja brjótast út úr kennslubókinni og vera með þurfa ekki annað en að setja sig í samband við okkur.<br />
<br />
Við erum öll í sama liði.<br />
<br />
<br />
Þannig á skóli að virka.<br />
<div>
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-29585593470295240292012-02-24T02:08:00.003-08:002012-02-24T02:08:37.732-08:00Það sem við kennarar viljum ekki að þið vitið<br />
Opinber skólastefna á Íslandi er sökkvandi skip. Menn eru hættir að dásama hana á tyllidögum. Meira að segja á Titanic struku menn fiðlustrengina þar til þeir urðu blautir á tánum. Á íslenska skólastefnuskipinu er þögn. Vandræðaleg þögn.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0a_NuPUKaftdM6VGwjFQssLYtsBbuaHImGF8LDrqNC6LH1Z4wazCOzl6r8IOkmwcCohU5sT3sy6dRg-KzW_jwc1Te5qAGY88ukgbicnHP6QKkScB95u4Es2vIdiuok2zHdPrF8xgjYkc/s1600/titanic_stern.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0a_NuPUKaftdM6VGwjFQssLYtsBbuaHImGF8LDrqNC6LH1Z4wazCOzl6r8IOkmwcCohU5sT3sy6dRg-KzW_jwc1Te5qAGY88ukgbicnHP6QKkScB95u4Es2vIdiuok2zHdPrF8xgjYkc/s640/titanic_stern.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Það eru nokkrir mánuðir síðan ég fékk af því flugufregnir að ný, risastór <a href="http://www.skolathroun.is/?pageid=86">rannsókn á starfsháttum í grunnskólum</a> sýndi miður glæsilega niðurstöðu þegar kæmi að framkvæmd skólastefnunnar. Raunar væru niðurstöðurnar eiginlega ekkert annað en ömurlegar.<br />
<br />
Um síðustu helgi, þar sem fyrstu niðurstöður voru kynntar var minn versti grunur staðfestur. Og þótt þetta væru bara fyrstu niðurstöður og enn eigi eftir að rannsaka miklu meira og rýna betur í bakgrunnsupplýsingar og breytur þá blasti við okkur öllum sem mættum á ráðstefnuna hinn ægilegi sannleikur.<br />
<br />
<b>Íslenskir kennarar eru búnir að gefast upp á hinni opinberu skólastefnu og hafa ekki lengur áhuga á að framfylgja henni.</b><br />
<br />
Hin opinbera skólastefna felst í því að hvert barn, óháð því hvar það situr á hinum og þessum normalkúrfum, eigi rétt á því að fá nám við hæfi og tilheyra samfélagi með öðrum börnum á svipuðu reki. Það sé með öðrum orðum liðin tíð að stærsti sameiginlegi nefnarinn ráði för í skólakerfinu, allt sé miðað við hann. Og að frávikum sé raðaða saman eftir sérkennum í lokuðum hólfum.<br />
<br />
Skóli án aðgreiningar er ekki ný hugmynd. Henni er stefnt gegn þeirri hómópatísku gervivísindahugmynd að líkt lækni líkt. Þeirri hugsunarvillu að best sé að flokka fólk eftir sameiginlegum, yfirborðskenndum eiginleikum. Hún felst í þeirri hugsjón að samfélagið skuli tilheyra okkur öllum – þótt við séum ólík.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8K_-sPSEm-GQahQ5vTGKCZ-c1mL-pcS0MgNHrcSic56iVJdmermwuCY2FL-8hs_30PJxbQi0JEKP-1a9bCgzFnzsVVrR05c5rlbh4cveT_sw0rMm6f01LbAI_d2zb75dTyWvePJNuWfnW/s1600/another-brick-in-the-wall.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8K_-sPSEm-GQahQ5vTGKCZ-c1mL-pcS0MgNHrcSic56iVJdmermwuCY2FL-8hs_30PJxbQi0JEKP-1a9bCgzFnzsVVrR05c5rlbh4cveT_sw0rMm6f01LbAI_d2zb75dTyWvePJNuWfnW/s320/another-brick-in-the-wall.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Í stuttu máli virðist opinbera skólastefnan <i>Skóli án aðgreiningar </i>aðeins<i> </i>hafa<i> </i>skilað vélrænu afgreiðslukerfi fyrir börn, og sérkerfi fyrir þau sem valda kerfisvanda. Ráðist var að „rót“ vanda þeirra barna sem ekki náðu viðunandi árangri eða ekki voru til friðs með greiningar- og gátlistum. Sem gjarnan voru fullir af spurningum eins og þeirri hvort barnið ætti erfitt með að bíða eftir að röðin kæmi að því eða hvort það ætti erfitt með að sitja kyrrt.<br />
<br />
Öll þau ár sem ég hef starfað sem kennari man ég aldrei eftir því að hafa fengið gátlista um þá kennsluhætti sem barninu var boðið upp á. Ég var aldrei spurður hvort gerð væri meiri eða minni krafa um kyrrsetur og þagnir. Aldrei var athugað hvort vinnuaðferðir væru hugsanlega einhæfar eða skólaumhverfið heftandi.<br />
<br />
Og foreldrarnir sem dauðskömmuðust sín fyrir að hafa eignast „erfitt“ barn þorðu sjaldnast að efast um starfsaðferðir skólans eða spyrja um frammistöðu kennarans af ótta við að slík leiðindi væru talin til marks um arfgengan kvilla – sem nú gengi aftur í barninu.<br />
<br />
Barnið fékk því lyf. Kennarinn fékk skýrslu. Skýrslan endaði á nokkrum hugmyndum um hvernig hægt væri að sinna „svona“ börnum. En svo hélt lífið áfram.<br />
<br />
Ég kenndi einu sinni dreng sem var á slíkum lyfjum. Einu sinni þegar skólabróðir hans var að gista hjá honum sá hann hvar drengurinn þóttist kyngja töflunni en hrækti henni svo út úr sér. Sá sem varð vitni að þessu spurði hissa hvað hinn væri eiginlega að gera. Sá svaraði að hann væri að fara í hlaup í íþróttum og hann hlypi hægar þegar hann tæki lyfin. Sami drengur, komst ég síðar að, stundaði það að „taka sig af lyfjunum“ með þessum hætti þegar til stóð að fara í gönguferðir eða hjólatúra þar sem hann þurfti á allri sinni orku að halda.<br />
<br />
Að hugsa sér. Þá daga sem skólinn veitti honum útrás fyrir hreyfiþörfina þurfti hann ekki lyf. Þvert á móti þvældust þau fyrir.<br />
<br />
Hvað fyndist okkur um það ef góðu, bókelsku börnin sem alltaf standa sig vel væru sett á amfetamínskyld lyf vegna þess að þau eru svoddan gufur í leikfimi. Og leikfimikennarar og menntakerfið væri búið að fá sig fullsatt af því að það tæki barnið 3 mínútur að hlaupa 400 metrana.<br />
<br />
Við myndum ekki einu sinni hugleiða slíkar lausnir. Vitandi það að það hvort barn fer 400 metra leið á 1 mínútu eða 3 er ekki grundvallaratriði í farsæld þess og framtíðarlífi.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdC1aWb2YfjsdtPLqvmdyQ0lPw6bgYWliusdpF9PYnRxw-GPv4O2BSXQdkgrhN08nm3jbgiZ5XjF5VGb83WLmWNqm6voeh3VYgqwUQqov89FJCYKOj5eGQLmHTku-dXQ6HWMuNVZBiCxpS/s1600/bilde.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdC1aWb2YfjsdtPLqvmdyQ0lPw6bgYWliusdpF9PYnRxw-GPv4O2BSXQdkgrhN08nm3jbgiZ5XjF5VGb83WLmWNqm6voeh3VYgqwUQqov89FJCYKOj5eGQLmHTku-dXQ6HWMuNVZBiCxpS/s320/bilde.jpeg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">KF NÖRD á góðri stundu</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Það sem við sum höfum ekki áttað okkur á er að hið sama gildir líka um annað nám. Það skiptir ekki máli hvort barn er eitt ár eða þrjú að læra grunnatriði algebru.<br />
<br />
Nema...<br />
<br />
...við höfum<i> hannað skólakerfi </i>sem treystir á það að allir læri það sama á sama tíma. Þá fara hægfarabörnin að þvælast fyrir og þeim hraðskreiðu fer að leiðast.<br />
<br />
Og...<br />
<br />
...ein niðurstaða rannsóknar á skólastarfi bendir til þess að meirihluti allra barna á Íslandi sé enn undir lítt sveigjanlegu framkvæmdavaldi kennarans. Og að oftar en ekki mætir nemandinn í skólann til að láta mata sig í þrjátíu manna hópi þar sem einn kennari stendur í stafni og kennir öllum það sama á sama tíma – eða réttir börnum bækur og lætur þau kenna sér sjálf. Og öll fá þau meira og minna sömu bókina sem á að vera á sömu blaðsíðu.<br />
<br />
Þið fyrirgefið, en þetta er svolítið eins og að vera enn að hlaupa með sendibréf á milli bæja í stórri sveit þótt það sé kominn sími.<br />
<br />
Tæknin hefur fyrir löngu gert okkur kleift að einstaklingsmiða nám.<br />
<br />
En jafnvel þar sem tæknin er ekki til staðar eru margar leiðir til að einstaklingsmiða nám. Það eru margar leiðir til að búa til skóla án aðgreiningar.<br />
<br />
Það eina sem ekki er hægt að gera er að ætla öllum að vera svotil eins. Það gengur ekki, <i>hefur ekki gengið og mun ekki ganga.</i><br />
<br />
Menn láta stundum eins og það sé eitthvað nýtilkomið að til séu „fráviksbörn“ og að í gamla daga hafi flest fólk getað svipaða hluti. Það sé bara tómt eftirlæti að ætla að breyta kerfinu til að rúma börn sem þurfi fyrst og fremst að læra að haga sér.<br />
<br />
Þegar háskólar voru opnaðir konum fylgdi því undarleg aukaverkun. Í framhaldinu fæddust sífellt fleiri börn sem urðu einhverf. Á tímabili röktu menn þessa aukningu til bólusetninga. En raunin mun vera sú að ástæðan var eiginlega fyrst og fremst sú að afburðagreindir karlar voru farnir að ná sér í konur og eignast börn. Þessir sömu karlar höfðu öldum saman verið í hálfgerðum karlabúrum inni í háskólunum þar sem fáar konur sýndu þeim áhuga og þeirra eina kynferðislega dægradvöl var að fróa sér eða hommast. En hommar hafa lengi riðið röftum í háskólakerfinu – enda bendir ekkert til annars en að gáfað fólk hafi kynhvöt eins og annað fólk – þótt leiðir til útrásar (og þar með fjölgunar) hafi ekki alltaf staðið galopnar.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyVoSsndJWWJi58DcHT1UfjnHmIGtPrd42gD_e2FKrIw0A2_Qma2oRwUYhr6YtI_73DsA-LpB-1zzvvd0j09ahgsw9yeNrjO2FdMUJJjiByImR976VmWFQZkGwmKlWQNBffOvJRNMQVsl0/s1600/Screen+shot+2011-11-23+at+7.38.10+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyVoSsndJWWJi58DcHT1UfjnHmIGtPrd42gD_e2FKrIw0A2_Qma2oRwUYhr6YtI_73DsA-LpB-1zzvvd0j09ahgsw9yeNrjO2FdMUJJjiByImR976VmWFQZkGwmKlWQNBffOvJRNMQVsl0/s400/Screen+shot+2011-11-23+at+7.38.10+PM.png" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
En sumsé. Gáfuðu konurnar fengu loks að fara í skóla til gáfuðu karlanna og þau eignuðust saman einhverf börn. Aukning einhverfu stafar að einhverju leyti af því að menntafólk er farið að fjölga sér (þetta sama fólk var líklegra til að láta bólusetja börnin sín og þaðan mun misskilningurinn um tengsl bóluefna og einhverfu hafa sprottið).<br />
<br />
Þessi tengsl milli afburðagreindar og einhverfu hafa varpað upp áhugaverðum spurningum á borð við þær hvort mælikvarði á greind hafi verið of þröngt strikaður. Hvort það sem álitið hafi verið yfirburðir hafi aðeins verið það á mjög þröngu og afmörkuðu sviði en jafnframt verið einkenni sérvisku eða jafnvel meingallaðrar persónugerðar. Að það sem talið var kostur – reyndist vera galli þegar kerfinu var breytt.<br />
<br />
Hefðu menn haldið sig við skrifleg próf og rökfærsluritgerðir hefði aldrei reynt á gallann. Hefðu konur áfram verið kúgaðar og haldið skipulega frá námi kynni gallinn heldur aldrei að hafa uppgötvast. En það var aðeins innan þessa verndaða og ómanneskjulega umhverfis háskólalífsins sem gallinn var ósýnilegur.<br />
<br />
Og mig grunar ansi sterklega að mörg af þeim börnum sem á Íslandi teljast „gölluð“ séu á sama hátt <i>aðeins gölluð þegar þau eru skoðuð innan þess þrönga ramma sem skólasamfélagið setur þeim</i>. Að þótt gallinn sé berlega ljós þegar börnin megna ekki að sitja kyrr og snúa að töflunni tímunum saman eða þegja þá sé mun auðveldara að breyta kerfinu en börnunum.<br />
<br />
Því á sama hátt og konur áttu fullt erindi í háskóla – þá eiga öll börn (að mínu mati) erindi í grunnskóla.<br />
<br />
Og þau eiga erindi í venjulegan grunnskóla. Ekki einhvern sérhannaðan til að aðstoða „erfið börn.“<br />
<br />
Það á síðan að vera verkefni starfsfólksins í skólanum að sjá til þess að skólinn geri sitt besta til að laga sig að hverju barni. Það getur verið strembið verk. En það er hægt. Þó ekki án þess að hugsað sé út fyrir þann kassa sem skólaborðið er og kennslustofan.<br />
<br />
Og starfsfólkið í skólunum þarf að standa í öndvegi í baráttu fyrir þessi börn og krefjast þess að þannig sé búið að þeim að þau þrífist innan skólans eins og önnur börn. Og starfsfólkinu þarf að þykja vænt um þau eins og önnur börn og finnast mikilvægt að skólinn sinni þeim og þau fái að vera þátttakendur í skólasamfélaginu.<br />
<br />
En þannig er það ekki.<br />
<br />
Áralöng vanræksla á þessu verkefni hefur orðið til þess að kennararnir hafa misst trúna. Þeir eru við það að gefast upp. Og það sem verst er, þeim finnst ekki einu sinni mikilvægt að reyna. Það er bara vesen. Þetta er ekki til neins.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinjsQQ55jvK6PK1eLm9JifsezORuiJcvhPeiDaKRjKn6h0bhp3vyCwIzOWLBtbsGYIx0TmCHdFhP-4ySeRMiCAhh1Vrr1JACBsx1suEVtenveyx81N81CrCdue_lvC1bmPjmc9zTLsB_xg/s1600/heimaskoli.jpeg" imageanchor="1"><img border="0" height="481" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinjsQQ55jvK6PK1eLm9JifsezORuiJcvhPeiDaKRjKn6h0bhp3vyCwIzOWLBtbsGYIx0TmCHdFhP-4ySeRMiCAhh1Vrr1JACBsx1suEVtenveyx81N81CrCdue_lvC1bmPjmc9zTLsB_xg/s640/heimaskoli.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Helmingur kennara er áhugalaus eða á móti því að skólinn sé opinn öllum börnum. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Þessi helmingur sem búinn er að gefast upp vill börnunum áreiðanlega ekkert illt. Hann telur einfaldlega ekki mikilvægt að framfylgja opinberri skólastefnu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Og þegar annar hver kennari telur verkefnið ekki mikilvægt þá er hreinlega útilokað að það takist.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Við kennarar erum oft furðu hörundsárir. Það má ekki tala illa um okkur. Við verðum alveg brjáluð. Við teljum okkur gera fjandakornið nóg fyrir þessi lélegu laun.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
En við þurfum að horfast í augu við það að þetta er ekki boðlegt. Það er ömurlegt að fagstétt skuli ekki hafa meiri metnað eða hugmyndafræðilega sýn en svo að það sé bara ókei að finnast það ekki mikilvægt að barn fái að fara í skólann sinn.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Þetta er skandall. Stór skandall. Og kennarar geta ekki vísað á aðra og kennt þeim um þessa niðurstöðu. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það er örugglega rétt að kennarinn treysti sér illa til að framfylgja stefnunni við þær aðstæður sem skapaðar eru. Það er örugglega líka rétt að einstakir kennarar upplifa sig vanmáttuga gegn slælegri alhliða framkvæmd hugmyndafræðinnar. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hvað ef helmingur lækna lýsti því yfir að það væri ekki mikilvægt að fólk fengi læknishjálp í heimabyggð? Myndi fólk áfellast Heilbrigðisráðherrann eða Fjárlaganefnd? Nei. Við myndum móðgast og tala um vanhæfa og áhugalausa lækna. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
En af hverju erum við ekki að tala um þetta? Af hverju erum við kennarar ekki að segja eitthvað? Gera eitthvað? Skoða hverju megi breyta?</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hversu lengi ætlum við að totta dúsur sem innihalda ekkert nema hálftuggnar afsakanir og hálfvelgjur? </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það er kreppa í skólakerfinu og hún snýst ekki bara um peninga. Og hún verður ekki bara leyst með peningum.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það sem fyrst og fremst kreppir er kerfi sem viðheldur vanda í stað þess að leysa hann.</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-86157371886632497692012-02-24T02:07:00.003-08:002012-02-24T02:07:34.328-08:00Er upplýsingatækni leiðin út úr ógöngunum?<br />
Í síðasta pistli benti ég á að helmingur kennara hefur trú eða áhuga á menntastefnu landsins. Þeirri að skólinn skuli standa öllum börnum opinn.<br />
<br />
Það kemur fyrst og fremst til af því að innleiðing hugarfars- og starfsháttabreytinga hefur verið ömurleg. Hafa þar allir staðið í vegi hver fyrir öðrum.<br />
<br />
Raunin er sú að við erum enn að stærstu leyti að reka menntakerfi 19. aldarinnar. Stórir hópar af börnum sitja í litlum rýmum og snúa allir í átt að töflu – og einn kennari reynir að kenna þeim mola úr þekkingarforða mannkyns.<br />
<br />
Einu sinni þegar ég tók við bekk þá gaf ég vinnuálag frjálst í sex vikur. Allir nemendur höfðu aðgang að sömu verkefnunum og réðu hvort þeir unnu þau og hve mörg. Í upphafi tóku allir stórt próf úr öllu efninu og hið sama gerðist að sex vikum liðnum. Hér má sjá tengsl ástundunar og árangurs.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhMGqYxCiwMA0bVy4J6hvngkyR91WRhoMwZz4Pvp287KuAb0z_HohRM0sf0cPEJhexel-MhU8reUSyzxTJ_t4l8cImzk6JxkoPioQ6p7fSfOIbQWYaNd2U9aEXYdHmlWo4Nq_qkauDAk5_/s1600/310674_10150396100964404_653764403_7862628_1353876440_n.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhMGqYxCiwMA0bVy4J6hvngkyR91WRhoMwZz4Pvp287KuAb0z_HohRM0sf0cPEJhexel-MhU8reUSyzxTJ_t4l8cImzk6JxkoPioQ6p7fSfOIbQWYaNd2U9aEXYdHmlWo4Nq_qkauDAk5_/s640/310674_10150396100964404_653764403_7862628_1353876440_n.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Af þessu má glögglega sjá ákveðna tilhneigingu í þá átt að vinnusemi hefur áhrif á árangur. Það mótar fyrir línu horn í horn á myndinni. En það er ekki fullkomin fylgni.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hæstu nemendurnir skiptast gróflega í tvo jafn stóra flokka. Þá sem lögðu mikið á sig og þá sem lögðu lítið sem ekkert á sig. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Þegar ég greindi muninn á þessum flokkum sá ég að í neðri flokknum voru fleiri strákar en stelpur. Og að auki kom í ljós að þegar þeir tóku stór próf með nokkru millibili þá voru framfarir þeirra mælanlega minni. Smátt og smátt fer nefnilega að skilja á milli þessara hópa – og það er skýringin á lélegri árangri drengja í skóla en stúlkna. Námsgetan er fyllilega sú sama en metnaðurinn og iðnin er minni. Lengi vel hanga drengirnir í skottinu á stelpunum með því að reiða sig á sjálfstraust og sjálfstæði en smátt og smátt hættir það að duga til.</div>
<br />
Á myndinni sjást líka áberandi tveir einstaklingar sem uppskera ekki í hlutfalli við það sem þeir sá. Þeir svífa langt yfir öðrum með sambærilegan árangur. Skoðun leiddi í ljós að þarna var ástæða til að skoða hvort um væri að ræða lesblindu eða aðra röskun.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Eins má sjá að á myndinni eru fjórir einstaklingar sem líklega eru búnir að gefast upp fyrir þessu fagi.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Loks sést hvernig meðaljóninn raðar sér um miðbikið.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Sex vikum eftir að ég tók við þessum bekk var ég semsagt búinn að greina eftirfarandi: Samband milli ástundunar og árangurs, uppgjöf, námsröskun, metnaðarleysi og í raun töluvert margt fleira sem ég dundaði mér við að lesa úr þessari mynd. Ég gat í framhaldinu leyft mér að undirbúa viðbragðsáætlun vegna þeirra hópa sem skáru sig úr. Ég gat reynt að glæða hópinn sem búinn var að gefast upp eða var of „kokkí“ til að leggja sig fram. Ég gat talað við umsjónarkennara þeirra sem ekki uppskáru þrátt fyrir vinnu. Við skoðuðum fyrst námstækni og vinnubrögð – og þegar við sáum að þau voru mjög góð tókum við eftir því að skýr einkenni um lesblindu voru til staðar. Raunar hafði umsjónarkennarinn í öðru tilfellinu þegar tekið eftir því og rætt við foreldrana – sem voru himinlifandi því þeir höfðu sjálfir haft grun um það en verið sannfærð af fyrri kennara um að ekkert væri athugavert.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Fyrsta skref mitt til að stuða þá sem lágu við botninn í vinnusemi í gang var að nemendur fengu ekki hefðbunda einkunn úr prófunum. Þeir fengu framfaratölu. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSgR86PbzIzOsWriXvNuXXo7rqCczQA1m1pH7QXVNyjKZMToCDM1NXW0IDt4EYsXDmsNqfYR4Z25x71UEkztR7tXlx9rjg8QE6wlKzuyeQcjBmil_pPlvJknnhYEiBs3oFyG63TQsLL4Md/s1600/Screen+shot+2011-11-26+at+12.33.38+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSgR86PbzIzOsWriXvNuXXo7rqCczQA1m1pH7QXVNyjKZMToCDM1NXW0IDt4EYsXDmsNqfYR4Z25x71UEkztR7tXlx9rjg8QE6wlKzuyeQcjBmil_pPlvJknnhYEiBs3oFyG63TQsLL4Md/s400/Screen+shot+2011-11-26+at+12.33.38+PM.png" width="285" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Námsmatið, sem var símat sem ekki var beinreiknað inn í einkunn heldur einskært stöðumat, sýndi nemandanum framfarir hans á tímabilinu og árangur í öðrum verkefnum. Þá var vinnusemi hans skoðuð miðað við hópinn (þ.e. hvort hann væri að leggja á sig meira eða minna en aðrir).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGh8KBzztoAhVUKEMDe2OEfylpUMcHUujd2wTSQd369a8Pwsi8lwDd7aQdP2trx0PTV0d1Olo3bMPA-Qow1Mr0HztsqXdbuPj6MLEmhXZYPx2vluAqLFBHmCjP2FD0MaT9K3kZ6IM82NPt/s1600/Screen+shot+2011-11-26+at+12.33.17+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGh8KBzztoAhVUKEMDe2OEfylpUMcHUujd2wTSQd369a8Pwsi8lwDd7aQdP2trx0PTV0d1Olo3bMPA-Qow1Mr0HztsqXdbuPj6MLEmhXZYPx2vluAqLFBHmCjP2FD0MaT9K3kZ6IM82NPt/s400/Screen+shot+2011-11-26+at+12.33.17+PM.png" width="285" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Loks gat ég látið nemandann fá mynd af stöðu sinni í einstökum efnisþáttum. Þá stöðu notaði hann síðan til að áforma á sig verkefni í faginu næstu sex vikur þar til hann tók enn einu sinni próf úr öllu efni árgangsins.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirzI5stme0UVPMr5h8cNoTa6iZ7Yf63eaft5ur_C-8hEGHopKoqLOMUoHYthbGTMuVPWYj2g0Ji-C8pm_ReeRH5acqnr5p-D63DQD-pk4Hj4UggQcl_yr6CKXsd97uTKnE-gEXpOxtrDCX/s1600/Screen+shot+2011-11-26+at+12.32.48+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirzI5stme0UVPMr5h8cNoTa6iZ7Yf63eaft5ur_C-8hEGHopKoqLOMUoHYthbGTMuVPWYj2g0Ji-C8pm_ReeRH5acqnr5p-D63DQD-pk4Hj4UggQcl_yr6CKXsd97uTKnE-gEXpOxtrDCX/s320/Screen+shot+2011-11-26+at+12.32.48+PM.png" width="234" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Þetta er einstaklingsmiðað nám. Munurinn á þessu og hinu hefðbundna námi er að þótt undirbúningstíminn fari í að semja efni handa meðalnemandanum fer tími kennarans eftir það í að sinna þeim sem skera sig frá fjöldanum í meira mæli. Til dæmis þurfti að brúa bilið upp í námsefni árgangsins fyrir ofan hjá þeim sem ítrekað sýndu fram á færni í ákveðnum flokkum. Í þessu tilfelli gerði ég það þannig að nemandi sem var yfir 80% í tilteknum flokki tvö próf í röð fór í munnlegt próf þar sem ég mældi þekkingu hans og að því loknu (ef árangur var raunverulegur) valdi nemandinn efni úr efri flokki til að vinna í.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Punkturinn er að þetta námsmat hefði aldrei verið mögulegt nema vegna þess að ég nýtti mér <b>upplýsingatækni</b> við kennsluna. Eftir að ég hafði hannað forsendurnar og samið verkefni, innlagnir og próf og gert aðgengilegar sem myndbönd og efni á vef þá óðu nemendur í efnið eftir eigin höfði og áhuga. Námsmatið var líka rafrænt og ég þurfti ekki að sóa dýrmætum tíma mínum í að sitja með penna og reiknivél og fara yfir. Excel sá svo um að draga tölfræðina fram.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ég eyddi að endingu minni tíma í námsmatið en ég hafði gert áður með gömlu aðferðinni. Því copy-paste og fill in fítusar eru undratæki.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Með notkun upplýsingatækni er hægt að útrýma 19. öldinni í kennslu og hefja þá 21. Og ég hlusta ekki á þá sem kvarta yfir lélegum búnaði. Það er vissulega vandamál að búnaður í skólum er slappur. Nemendur okkar vinna t.d. á fimm ára gamlar fartölvur. En raunin var sú að meirihluti nemenda kaus að vinna mikið af þessu í heimanámi – enda eru svo til allir nemendur með aðgang að tækninni þar. Það að skólinn sé tímahylki er ekki ástæða til að kenna börnum eins og það sé ennþá árið 2005. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ekki það – að við þurfum að rífa tæknina inn í nýja öld líka. Og augljósa skrefið er spjaldtölvutækni.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Og í dag stöndum við á brún þess að stökkva inn í tækniöldina. Við í Norðlingaskóla erum að fara að hefja stórkostlega spennandi samstarf við fjölmarga aðila og saman ætla þessir aðilar að stíga skrefið. Ekki eftir ár eða tvö ár. Heldur strax eftir jól. Nánar um það aðeins síðar.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/24R1QJAXL4s" width="560"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það eina sem ég óttast er að hugarfarið uppfærist ekki um leið. Því ný tæki í höndum þeirra sem hafa stirðnaða huga gerir ekkert gagn. Það er búið að sólunda hundruðum milljóna í tækjakaup í menntakerfinu sem leiddu ekki af sér neina markverða breytingu á starfsháttum.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Það sem upplýsingatæknibyltingin á að leiða af sér í menntakerfinu er að í stað þess að bráðgerir drengir drabbist niður í metnaðarleysi og hægfara nemendur stöðvist alveg á meðan kennarinn matar alla á sömu máltíðinni – sem aðeins hentar miðjumoðinu – þá fái hver nám við hæfi, eftir sínum áhuga, styrkleikum og metnaði. Við getum aflagt pappír, og þar með skólaborðið. Nemendur geta verið á ferð og flugi um skólann sinn og umhverfið. Þeir geta unnið einir, þvert á árganga eða í litlum og stórum hópum. Og sá tími sem losnar fyrir kennarann, hann má nota í markvisst mat á skólastarfinu, hugmyndasköpun og samvinnu við aðra kennara – auk þess að kennarinn getur verið hvetjandi og stýrt umræðum og listsköpun.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Við erum dálítið að uppgötva að það eru fleiri en einn gír á bílnum okkar. Fóturinn er kominn á kúplinguna – og nú verður gaman að lifa.</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-77113025728197321172012-02-24T02:06:00.002-08:002012-02-24T02:06:46.835-08:00Vogaskóli og kyndlarnir<br />
Það berast ánægjulegar fréttir af Vogaskóla. Þessi <a href="http://www.visir.is/kindle-tekur-vid-af-skolabokunum/article/2012120109282?fb_ref=under&fb_source=home_multiline">frétt</a> staðfestir það sem ég var búinn að heyra að þar á bæ ætla menn að gera tilraun með að leysa hefðbundnar kennslubækur af hólmi með kyndli. Ekkert nema gott um það að segja og gaman að það skuli vera lífsmark í skólakerfinu. Og það er fleira gott í gangi í Vogaskóla í nýtingu stafrænnar tækni sem við hin megum læra af.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjtBn1yu99QVvPDUIMq0j-SEs4hn1D0DGDzems0oQd9zCumxYvRDSIZQijHCM05RZ5KfNndFeDJT6aLm55TV0LlGPrpKwQerEXmDBAXLyFpIkp59-o38JkJ9s56m4vs7cZEiArPbiQ4UTC/s1600/kindle-africa-school.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjtBn1yu99QVvPDUIMq0j-SEs4hn1D0DGDzems0oQd9zCumxYvRDSIZQijHCM05RZ5KfNndFeDJT6aLm55TV0LlGPrpKwQerEXmDBAXLyFpIkp59-o38JkJ9s56m4vs7cZEiArPbiQ4UTC/s320/kindle-africa-school.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ég hnaut þó um orðalag í fréttinni sem stuðaði mig dálítið. Það bendir í sjálfu sér ekkert til þess að það sé endilega lýsing á viðhorfum fólks innan Vogaskóla – það getur allt eins verið að blaðamaður hafi sjálfur túlkað hlutina þannig eða þetta komið fram í óformlegu spjalli. En sjáið þetta:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Kindle varð fyrir valinu þar sem spjaldtölvan er einföld, handhæg og hentar eingöngu til lestrar,<b> svo nemendur geta ekki laumað sér á Fésbókina eða leikjasíður.</b> Verkefnið er unnið í samvinnu við Námsgagnastofnun og Skólavefinn. </blockquote>
<br />
Hér er búið að taka augljósan ókost á tækinu (kyndillinn er því miður verulega takmarkað tæki) og snúa því upp í kost þar sem það takmarki möguleika nemenda á að „lauma sér“ á leikjasíður eða feisbúkk. Og í þessari málsgrein kristallast dálítið gallinn við notkun upplýsingatækni í skólum.<br />
<br />
Í fyrsta lagi er það stórkostlegur misskilningur ef menn halda að skólarnir geti mikið lengur komið í veg fyrir að nemendur „laumist“ inn á aðlaðandi efni á netinu. Annar hver nemandi er kominn með snjallsíma, Android eða iOS, og óformleg rannsókn mín bendir til þess að eftir jólagjafaæðið séu þeir orðnir verulega fáir nemendurnir (á unglingastigi) sem ekki eru komnir með „tölvu“ í vasann sem hæglega má nota til að spila leiki á, fara á feisbúkk og gera það sem hugann lystir.<br />
<br />
Skólinn er algjörlega á villigötum ef hann ætlar að halda áfram að taka að sér það hlutverk að skammta börnum rafrænt efni og skera það við nögl. Nú þegar eru allir þessir símar troðfullir af leikjum sem börnin geta „laumast“ í hvað sem skólinn vill. Og hugtakið „leikjasíða“ er deyjandi. Unglingar eru að hætta að nota þær og nota í staðinn öpp. Sem fæst þurfa netsamband.<br />
<br />
Í öðru lagi er algjörlega tilgangslaust að halda nemendum frá feisbúkk eða leikjum í námi. Leikir eru stórkostlega vannýtt leið til náms. Og ég fullyrði að næsta bylting í menntavísindum verður að hætta að streitast á móti tækninni og umfaðma hana. Það er leikur að læra. Það á að vera leikur að læra. Það þarf að frelsa nám undan leikleysinu og leyfa börnum að læra í leikjum. Leikir eru frabær leið til náms og við eigum að reyna að nýta okkur það í stað þess að standa á móti því. Það sama má segja um samskiptasíður eins og feisbúkk.<br />
<br />
Unglingar eru ekkert öðruvísi fólk en fullorðnir að því leyti að þau þrífast í heimi upplýsingatækni. Ef feisbúkk og leikir eru veruleiki þeirra fullorðnu þá er bæði heimskulegt og ábyrgðarlaust að reyna að svipta unglinga þeim veruleika. Þau þurfa að læra að nota hann.<br />
<br />
Vandamálið er ekki unglingarnir og það að þeir „laumist“ eitt eða neitt. Vandamálið er löngu úrelt og steinrunnin kennslutækni og viðhorf. Skólakerfið hefur hunsað upplýsingatæknina. Sem er álíka gáfulegt og að hunsa blýantinn. Vandamálið er líka þetta fangavarðaviðhorf til unglinga. Kennarinn á að halda nemendum sínum á flugi, ekki á jörðinni.<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
.<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="260" scrolling="no" src="http://fora.tv/embed?id=12044&type=h" webkitallowfullscreen="" width="400"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://fora.tv/v/12044">Schoolteacher Ananth Pai Gamifies His Classroom</a> from <a href="http://fora.tv/partner/Gamification_Summit">The Gamification Summit</a> on <a href="http://fora.tv/">FORA.tv</a>.</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-27623341802065670242012-02-24T02:05:00.003-08:002012-02-24T02:05:24.515-08:0010 merki þess að það er kominn tími á...<br />
<b>Hér að neðan eru helstu merki þess að það sé kominn tími fyrir þig til að stíga inn í upplýsingaöld í starfi þínu sem kennari.</b><br />
<br />
1. Þú eyðir tíma þínum í búa til/fara handvirkt yfir verkefni sem hafa aðeins eitt rétt svar við hverri spurningu.<br />
2. Þú notar vasareikni til að finna einkunnir.<br />
3. Þú stýrir oftar en ekki því hvað nemendur fást við í tímum, jafnvel niður í blaðsíðutöl og efnisgreinar.<br />
4. Þú notar túpusjónvarp eða geislaspilara í vinnunni.<br />
5. Þú lætur kennslubækur stýra kennslunni. Og þar sem þær duga ekki til notar þú ljósrit.<br />
6. Þú lætur nemendur vinna í tölvustofum.<br />
7. Þú ert oft að endurtaka sömu hlutina.<br />
8. Þú hefur ekki yfirsýn yfir einstök verkefni eða verkefnaþætti, veist t.a.m. sjaldnast hve hátt hlutfall nemenda svarar hverri spurningu rétt.<br />
9. Þú skiptir námshópnum meðvitað eða ómeðvitað í hraðfara, hægfara og aðra.<br />
10. Þú veist að þú heldur aftur af sumum, ýtir á eftir öðrum og sinnir fáum eins og þú vilt.<br />
<br />
Allt er þetta til marks um ákveðinn vanda, tímasóun og tregðu. Upplýsingatækni býður ótal leiðir framhjá þessum vanda – og þú getur sinnt starfinu betur, nýtt tímann betur og boðið nemendum upp á betra nám.<br />
<br />
Á næstunni mun ég taka dæmi um einfalda notkun tækni til að díla við hvert af þessum vandamálum.<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-4904976602990467602012-02-24T02:04:00.007-08:002012-02-24T02:04:47.182-08:00Upplýsingatækni kennarans 5: Fámennir skólar<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwaOn9BUzR_qLdYhSf1tVEygH7WRT8xR7vN1_MKUOjAoithM4ay_MGPYKKnUSju0pNuOZbaumnBe4NO3yPRtszD8N_9Q7qK8x-8nlcIToch5PBLsk5aL3i6kswMCTs2f69tdaaFNeHaGyh/s1600/small+school.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwaOn9BUzR_qLdYhSf1tVEygH7WRT8xR7vN1_MKUOjAoithM4ay_MGPYKKnUSju0pNuOZbaumnBe4NO3yPRtszD8N_9Q7qK8x-8nlcIToch5PBLsk5aL3i6kswMCTs2f69tdaaFNeHaGyh/s1600/small+school.png" /></a></div>
<br />
<br />
Innleiðing upplýsingatækni verður líklega hvergi að meira gagni en á landsbyggðinni. Þar eru fjölmargir fámennir skólar sem liðið hafa fyrir hægagang við innleiðingu tækninnar. Skólar með færri en 100 nemendur eiga í stöðugum mönnunarvanda. Það er illt að treysta á það að í slíkan skóla fáist kennarar með faglegan og fræðilegan bakgrunn til að kenna allar greinar með viðunandi hætti. Hingað til hefur verið litið á fámenna skóla sem vandamál. Og skólar hafa verið lagðir niður og börn eru látin eyða allt að tíu klukkutímum á viku í bílum á leið í og úr skóla. Sameining skóla hefur oft haft í för með sér að sveitir verða menningarlega og félagslega fátækari á eftir.<br />
<br />
Upplýsingatækni hefði getað komið í veg fyrir eitthvað af þeim atgervisflótta sem orðið hefur – og hún getur stöðvað þá óheillaþróun sem nú er í gangi. Fámennir skólar henta fullkomnlega fyrir innleiðingu upplýsingatækni og breytt vinnubrögð og hugsun.<br />
<br />
Svo fremi að stjórnvöld sjái til þess að skólar og sveitir séu tengd inn á grunnnet upplýsingamiðlunar.<br />
<br />
Möguleikarnir eru takmarkalitlir. Það er til þess að gera hagkvæmt að kaupa t.d. iPad eða fartölvu fyrir nemendur í fámennum skólum. Þar sem kennarinn er ekki lengur sá sem þarf að búa yfir þekkingarforðanum og stýra öllum athöfnum nemandans má tryggja mun fjölbreyttara og vandaðra nám en nú er hægt. Þar sem þegar er rætt um sameiningar mætti vel sameina yfirstjórnir skóla og hafa samráð. Einn dag í viku væri hægt að hafa smiðjudag þar sem nemendur í smærri skólum kæmu í stærri skóla og kæmust t.d. í íþróttahús, sundlaug, smíðastofu eða textílmennt. Þar sem nemendur þurfa nú að sækja skóla langar leiðir væri vel hægt að endurvekja gömlu sveitaskólana í samstarfi við eða sem útibú frá safnskólunum. Kennari í einum skóla gæti vel kennt nemendum í öðrum skóla gegnum netið.<br />
<br />
Raunar eru litlir landsbyggðarskólar sá angi skólakerfisins sem iðnbyltingarskólakerfið hefur farið verst með en búa yfir mestum möguleikum fyrir skólaþróun á 21. öldinni. Það væri hægt að fækka kennurum töluvert, spara bækur og blöð, akstur og ýmislegt fleira. Í staðinn mætti tryggja nemendum frjálslegt námsumhverfi. Jafnvel henda burtu skólastofunni eins og hún leggur sig. Búa til persónulega, einstaklingsmiðaða vinnuaðstöðu. Nota peningana frekar til að færa börnunum það sem fámennið stendur í vegi fyrir. Í minnstu skólunum gæti það að fækka um einn starfsmann orðið til þess að skólinn gæti orðið hátæknivæddur á innan við ári. Eða að hægt væri að borga utanlandsferð fyrir eldri nemendurna á hverju ári þar sem þeir kynntu sér það sem þeir hafa lært.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcxyaKaaJr6Hh4hip9iA1LNC772V-8P5_PuEI5-oLo5J1MeMxtLSikb1gD8qcFFy4UTAv_-rrIj52oIOahuOhGlbvT3CzIm3enXRU-uXLfw3hgltyGxQ85l4WHd6K7DGANFhO9BDvORCEo/s1600/Paris-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcxyaKaaJr6Hh4hip9iA1LNC772V-8P5_PuEI5-oLo5J1MeMxtLSikb1gD8qcFFy4UTAv_-rrIj52oIOahuOhGlbvT3CzIm3enXRU-uXLfw3hgltyGxQ85l4WHd6K7DGANFhO9BDvORCEo/s320/Paris-2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ef vel er á spöðunum haldið verður eftirsótt að vera hluti af fámennum skóla. Sem mun auðvelda skólastjórum að fá hæfasta fólkið og styrkja sveitirnar. Nám barna er stór þáttur í ákvarðanatöku foreldra um búsetu. Kringum skólana gæti jafnvel sprottið nýsköpunar- og nýjungunastarf. Fámennir skólar geta auk þess brúað bilið milli náms og náttúru, skóla og starfs með hætti sem aðrir ráða ekki við.<br />
<br />
Það verða ekki stóru skólarnir sem brjóta sér leið undan oki iðnvæðingar. Þeir eru of svifaseinir, of stórir og flóknir. Þeir hafa „fjárfest“ of mikið í úreltri hugmynd um skóla. Það verða litlu skólarnir og nýju skólarnir. Og hugrökku skólarnir. Sérstaklega skólarnir sem hvorteðer eru of litlir til að framleiða á sama hátt og stóru skólarnir gera. Upplýsingabyltingar eru aldrei tími stórfyrirtækja. Stórfyrirtækin horfa lömuð á meðan smærri fyrirtæki eiga sviðið (en geta svo sjálf orðið stór).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaQMsV8Ht7ysg_gROjvapeErWTbngCNhW_jzhZg04on4nRz48zUGBnXSgNAbh4ElPiRPMrcdR2v9-QDJvPQyPomBV5AvS8QgIHYmaK9WH_u4BbepDUnNcDcccRdbXAnr7GwzejJrBHWtxG/s1600/microsoft-founder51115t.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaQMsV8Ht7ysg_gROjvapeErWTbngCNhW_jzhZg04on4nRz48zUGBnXSgNAbh4ElPiRPMrcdR2v9-QDJvPQyPomBV5AvS8QgIHYmaK9WH_u4BbepDUnNcDcccRdbXAnr7GwzejJrBHWtxG/s320/microsoft-founder51115t.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Til að þetta megi vera þarf, eins og áður sagði, grunnnet. En að auki þarf námsefni. Og samstarf. Það þarf að endurskoða kjarasamninga og vinnubrögð. Hugsa hluti upp á nýtt. Laga sig að nútímanum. Gera stundatöflur sem eru flæðandi og breytlegar yfir árið. Sinna ákveðnum þáttum öðruvísi en gert hefur verið.<br />
<br />
Og við kennarar, námsefnishöfundar, Námsgagnastofnun, menntayfirvöld og aðrir þurfum að taka höndum saman og fóðra hvert annað á námsefni.<br />
<br />
Ef einhver kennari les þetta sem telur að hann gæti nýtt sér það sem ég hef verið að gera í náttúrufræði (unglingastig) og íslensku (8.bekkur) þá getur hann sent mér línu. Allt mitt dót er öðrum opið. Ég skal glaður hjálpa til ef ég get. Ef einhver vill ráð um rafrænar kannanir, -innlagnir eða annað getur sá hinn sami sent mér línu. Ef einhver vill ráð um iPad og möguleika á nýtingu slíkra tækja skal ég leiðsegja og koma viðkomandi í samband við rétta fólkið. Ef ég get ekki hjálpað skal ég reyna að finna einhvern sem getur hjálpað.<br />
<br />
Og eins, ef einhver sér tækifæri sem ég hef misst af, endilega látið mig vita.<br />
<br />
Við þurfum að breyta þessu. Og það hratt.<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-22342046652482010132012-02-24T02:04:00.003-08:002012-02-24T02:04:14.457-08:00Upplýsingatækni kennarans 4: forsendur og afleiðingar<br />
Rétt notkun upplýsingatækni í kennslu skilar margvíslegum ávinningi. Kennslan verður fjölbreyttari og markvissari. Auðveldara er að leyfa nemendum að læra á eigin forsendum og hraða. Við getum frelsað okkur frá skólakerfi iðnbyltingarinnar.<br />
<br />
Ég ætla nú að ræða um tvennt sem við getum talað um sem forsendur þess að tæknivæðing skólans geti orðið og mögulegar afleiðingar þess að hún takist vel.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib12f2HlKyMkn7cWyQ3J1d0o3zVWQFKFnvHXws-GJ_Y3ocOHa97lSFUFPThdVyKKNk3Cd1_oQ5mP8SvU0SSPJD8VAz2bsXhBEi3rC9AUUToFGWjb4RWwwjwGzbTr6ztUAIfir6dzea1QNl/s1600/technopobe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib12f2HlKyMkn7cWyQ3J1d0o3zVWQFKFnvHXws-GJ_Y3ocOHa97lSFUFPThdVyKKNk3Cd1_oQ5mP8SvU0SSPJD8VAz2bsXhBEi3rC9AUUToFGWjb4RWwwjwGzbTr6ztUAIfir6dzea1QNl/s1600/technopobe.jpg" /></a></div>
<br />
Fyrst verður að nefna <i>tæknihræðslu</i>. Fjölmargir kennarar segjast einfaldlega vera hræddir við tæknina og fákunnandi þegar kemur að beitingu hennar. Og það þarf ekki að koma svo mjög á óvart þegar haft er í huga að kennarastéttin er gömul og illa endurnýjuð. Orðið „tæknihræðsla“ er einfaldlega yfirvarp yfir <i>tæknifákunnáttu</i>. Og í skólakerfi nútímans og framtíðarinnar er fákunnátta um tækni fötlun. Hlutverk kennarans er að undirbúa nemandann undir líf og starf í tæknivæddu samfélagi. Tæknifákunnáttan er aðeins ein tegund ólæsis – og ólæsir kennarar eru erfiður biti að kyngja.<br />
<br />
En tækniþekking er ekki allt. Reyndur kennari sem enn er fastur á myndvarpastiginu er á alla máta betri kennari en reynslulaust tæknigúru. Tæknin hefur fyrst áhrif á umbúðirnar, síðan innihaldið. Innihald verður ekki til með flottum umbúðum.<br />
<br />
Vandamálið hér – og eitt af grundvallarvandamálum skólakerfisins – er að kennarastarfið er á Íslandi meira í ætt við þjóðveldisöld en nútímann. Kennarar eru óeðlilega og óréttlætanlega einangraðir. Einn kennari, einn námshópur, ein kennslustund.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRBCst4tVr4P6EQsr5Nijo81nc-6KjtBjAEEcNNQiDkDGdF9XPiIbuK7Hn16yT9V2aPm1zxpbDJv4hWwahyphenhyphenWnVnZZy60awd4FULrTcTWn7H4VVB6Ku_rgREhZ7ZbLQJQdp0DLSl7eFKyhU/s1600/class-raising-hands-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRBCst4tVr4P6EQsr5Nijo81nc-6KjtBjAEEcNNQiDkDGdF9XPiIbuK7Hn16yT9V2aPm1zxpbDJv4hWwahyphenhyphenWnVnZZy60awd4FULrTcTWn7H4VVB6Ku_rgREhZ7ZbLQJQdp0DLSl7eFKyhU/s320/class-raising-hands-1.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Af hverju ættu ekki allir að geta svarað í einu?</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Lausnin er teymisvinna. Í stað þess að 4 kennarar sinni fjórum námshópum með 25 börnum geta fjórir kennarar sinnt einum 100 manna hópi. Sem síðan er hægt að skipta eftir hentugleikum og þvert á yfirborðskennda mælikvarða eins og almanaksár fæðingar. Þessir kennarar geta haft samráð um vinnuna sína og einn lagt til tækniþekkingu og annar innihald.<br />
<br />
Aðeins með því að kennarar <i>vinni saman</i> verður hægt að nota upplýsingatækni af viti í skólum. Því eðli málsins samkvæmt býr mest þekking á innihaldinu hjá öðru fólki en hefur mesta þekkingu á umbúðunum. Og þegar svo er kemur einangrun því til leiðar að kennsla annars ónýtist vegna slaks innihalds – en hins vegna slakra umbúða.<br />
<br />
Kennarar í upphafi tæknialdar verða að vinna saman. Öðru vísi er ekki hægt að hnika þessu skólakerfi áfram.<br />
<br />
Þetta var fyrri forsendan. Sú síðari er traust og velvild.<br />
<br />
Það segir sig sjálft að þegar þú færð nemanda tæki eins og snjallsíma, spjaldtölvu eða bara fartölvu þá lyftir þú möguleikum hans á að missa þráðinn upp í æðra veldi. Nemandi sem á bágt með að einbeita sér hlýtur að eiga erfitt með að standast freistinguna þegar honum er færð heil veröld til að leika sér að. Margir bregðast við þessu með því að setja eftirlitsbúnað í tölvur (t.d. til að skoða og stjórna tölvum nemenda meðan þeir vinna) eða með því að loka á aðgang að öllu nema því sem nemandinn á að vera að gera.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjD68-l1CZ6z3w2KmHX2hGkHjdoUQk6uJwDpcaAfJq9PnCAB615BuAgh08JMRNS6Ugt8rbBXF_1ksNLdv2z9IRtYhBpudI91Tiv_ZntGQkLJ4iRBi8gv-MYOmiFCnd6d7Y7igznf4ss2Bm/s1600/remoteassisthero20060321.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjD68-l1CZ6z3w2KmHX2hGkHjdoUQk6uJwDpcaAfJq9PnCAB615BuAgh08JMRNS6Ugt8rbBXF_1ksNLdv2z9IRtYhBpudI91Tiv_ZntGQkLJ4iRBi8gv-MYOmiFCnd6d7Y7igznf4ss2Bm/s320/remoteassisthero20060321.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Mín reynsla er að hvorttveggja er óþarft. En til að svo sé þarf tvennt að koma til. Í fyrsta lagi verður að liggja fyrir raunhæf áætlun um vinnu nemandans sem skoðuð er mjög reglulega (vikulega eða oftar). Og í öðru lagi þarf staðblærinn að byggjast á trausti og velvild.<br />
<br />
En ég má til með að nefna að slæm reynsla margra kennara af því að hleypa nemendum í tölvur held ég sé fyrst og fremst til komin af því að nemandinn er vanur að hafa sáralítið um nám sitt að segja. Hann ræður engu um hvert stefnt er og megnið af tímanum veit hann ekki einu sinni hvað hann er að læra eða hvað er handan við hornið. Það er ekki við því að búast að nemandi sem aldrei er með í ráðum um nám sitt rati þá leið sem kennarinn vill að hann fari sé leyst af honum ólin.<br />
<br />
Það er ekkert við eðli málsins sem gerir það að verkum að valdaflutningur frá kennara til nemanda hafi slæmar afleiðingar í för með sér. Nemendur sem fá völd og er treyst til valda eru nákvæmlega eins og allt annað fólk í sömu stöðu. Stundum reka þeir sig á en oftar verður valdeflingin til þess að þeir njóta sín betur. Kennari þarf ekki annað en að koma fram við nemendur sína af vinsemd og virðingu til að nemendur sýni það sama til baka. Valdastríð milli nemenda og kennara eru vond stríð því kennarinn hefur allan liðsaukann og nemandinn situr uppi með allan stríðsskaðann. Fæstir nemendur batna við það að vera beittir hörðu eða vaktaðir eða agaðir til. Flestir nemendur sýna verulega framför við það að vera sýnd hlýja.<br />
<br />
Ég hef séð hörðustu gelgjur breytast í yndislegasta fólk við jafn ómerkilegan hlut eins og að vera boðið með inn á kaffistofu kennara í kökusneið og mjólkurglas. Ég hef séð nemendur sem búið er að gefast upp á og afskrifa sem forherta krimma breytast í ljúflinga við það eitt að talað er við þá eins og menn. Ég hef aldrei séð neinn bættan með hörku eða eftirliti.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQz7RDIvny8J0fUS9fXjQDiyv2lAHCNnHZE-FRmHAzPNVsfGSJOXOTyhMd5bsJn8TlSiirJSVEF6PY1DBxZdRrNcTIZFLHHV_aWABeK8GZ0KOKt9CkIL9S2nMKb9LI1yFaTKS7qLMlWKp1/s1600/80553_child-laughing.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="165" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQz7RDIvny8J0fUS9fXjQDiyv2lAHCNnHZE-FRmHAzPNVsfGSJOXOTyhMd5bsJn8TlSiirJSVEF6PY1DBxZdRrNcTIZFLHHV_aWABeK8GZ0KOKt9CkIL9S2nMKb9LI1yFaTKS7qLMlWKp1/s320/80553_child-laughing.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Harðstjórar eiga enn minna erindi í kennslu en tæknifatlaðir og ólæsir. Samt er enginn skortur af þeim. Og harðstjórn er oft mistekin fyrir hæfni.<br />
<br />
Að því sögðu á kennarinn ekki að vera lufsa. Hann á ekki að láta vaða yfir sig. Og kennari sem sífellt er einn með sama hópnum á mjög erfitt með að viðhalda því jákvæða uppbyggilega andrúmslofti sem nauðsynlegt er til að hægt sé að fara að gera hlutina alminlega. Einangraður kennari er dálítið eins og þreytt, einstætt foreldri. Það er vissulega oft traust og sterk tengsl til staðar en stundum þarf maður breik. Kennarar þurfa að geta bakkað hverja aðra upp og samræmt störf sín þannig að þeir hafi væntumþykjuna og virðinguna í fyrirrúmi. Og kennari sem illa er upplagður eða brestur þrek til að díla við eitthvað á því augnabliki sem þarf getur þá tekið sér hvíld og aðrir hlaupið inn í staðinn. Nemandi sem þarf stuðning hefur um nokkra kennara að velja.<br />
<br />
Meðan komið er vel fram við börn og þau efld til að ráða sem mestu sjálf og verk þeirra dæmd en ekki hver einasta mínúta hverrar einustu stundar – þá þarf ekki að hafa áhyggjur af flóttaleiðum inn í sýndarveruleika upplýsingatækninnar. Þvert á móti getur tæknin einmitt orðið til þess að nemandinn þarf sjaldnar að sóna út. Því sá sem maður missti inn í tölvu lærir ekkert meira við það að missa tölvuna. Hann hverfur bara út um gluggann eða inn í hausinn á sjálfum sér í staðinn.<br />
<br />
Það að nemendur myndu misnota tæknina, sækja einhvern viðbjóð eða skemma tækin og tólin – er verulega ofmetið. Nemendur gera helst svoleiðis ef þeir upplifa sig í einhverju reipitogi við þá sem skammta þeim tækin. Þeim finnst voða fyndið að snúa skjánum eða fikta í einhverjum stillingum sem gera kennarann alveg ringlaðan. En nemendur hafa alla tíð krotað dónaskap innan á baðhurðir og á skólaborð án þess að nokkrum hafi dottið í hug að æskilegt væri að skammta notkun blýanta. Þegar nemandi vinnur spjöll á tækninni er það merki um að eitthvað sé bogið við samband hans við tæknina og kennarana. Þar sem sambandið er heilbrigt eru nemendur hjálpsamir og úrræðagóðir – ekki undirförlir og svikulir. Og heilbrigt samband í námshópum er svo mikilvægt markmið að enginn kennari ætti láta þess ófreistað að byggja það upp. Það er auðveldara en maður heldur.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijvztSG9tB8C2ht9Z3OC4Q-BhbKVn2kwfCqEhWP9SPaY_FpJLC2m3hI8Fwh-a3su1_zuT_yLLMib2G5gIqEtUh3vws9u7S5mlyFRG0qpNRqPXmpbviygaS345nRaOEDIyU6j8Z0p1f0RE2/s1600/6a00d8341c03bb53ef0120a8078890970b-500wi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijvztSG9tB8C2ht9Z3OC4Q-BhbKVn2kwfCqEhWP9SPaY_FpJLC2m3hI8Fwh-a3su1_zuT_yLLMib2G5gIqEtUh3vws9u7S5mlyFRG0qpNRqPXmpbviygaS345nRaOEDIyU6j8Z0p1f0RE2/s320/6a00d8341c03bb53ef0120a8078890970b-500wi.jpg" width="247" /></a></div>
<br />
En þar fyrir utan þá er t.d. iPad þeirrar náttúru gæddur að möguleikar nemandans til að fikta eru verulega takmarkaðir. Kennarinn geymir lykilorðið sem nemandinn þarf til að breyta hlutum. Ef einhver sækir í einhvern dónaskap á netinu dílar maður við það eins og gaurinn sem hangir í kynfræðslubókinni á bókasafninu. Maður kennir honum að sumt á stundum við og stundum ekki.<br />
<br />
Tilgangur upplýsingatækni er ekki að fikta í flottum og dýrum græjum og finna til sín. Tilgangurinn er að gera starfið skilvirkara og fjölbreyttara. Brjóta upp áratugagamla stöðnun sem þrátt fyri góðan vilja hefur verið seinyfirunnin. Ritað mál færði vald og tækifæri upp í hendurnar á venjulegu fólki frá sérfræðingunum sem áður skömmtuðu þekkinguna. Upplýsingatæknin er næsta skref. Hún gerir allt auðveldara ef henni er rétt beitt. Og kennarar ættu að fagna þessu sérstaklega vegna þess að í fyrsta skipti verður virkilega raunhæft að nota tímann til uppbyggilegra hluta.<br />
<br />
Það tekur innan við sekúndu að leita að orði í leitarvél. Það getur tekið þrjátíu sinnum lengri tíma að fletta því upp. Það tæki óratíma að leita í bók að öllum tilvikum þar sem ákveðið nafn eða orð kemur fyrir. Það tekur enga stund með notkun tækninnar. Það þarf ekki lengur að skammta nemendum efni og halda aftur af þeim. Það verður ekkert erfiðara að sinna 30 nemendum á 30 mismunandi stöðum en öllum á sama stað.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-uIfhtBR7idMKBaKwXBPCvMKqGQN6aMjJ2NvqHiP3LIYABg2dKJPJS6YawGDrBZxB4e_Mr59v6wTLirMbLtrpGp3yByjkcsTAz3NS5UbCIWdZ2IJn6HDj4Dt728MVd9a-v_S_p4Oe8l2s/s1600/class_2012.gif" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-uIfhtBR7idMKBaKwXBPCvMKqGQN6aMjJ2NvqHiP3LIYABg2dKJPJS6YawGDrBZxB4e_Mr59v6wTLirMbLtrpGp3yByjkcsTAz3NS5UbCIWdZ2IJn6HDj4Dt728MVd9a-v_S_p4Oe8l2s/s320/class_2012.gif" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Það eru ekki allir á sama „stað“ þótt þeir deili sama rými</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Ég þarf ekki einu sinni að telja upp alla möguleikana þeir eru augljósir.<br />
<br />
<br />
En það sem er augljósast eru leiðirnar til að brúa bilið milli tækninnar og veruleikans. Nemendur geta málað, smíðað, byggt – og allan tímann verið í sambandi við kennarann. Sjáið bara möguleikana eins og í notkun iPad eða iPhone og <a href="http://locatify.net/">Locatify</a>-appsins (sem er íslenskt). Þar nýtist staðsetningarbúnaður tækisins þannig að nemendur geta þvælst um umhverfi skólans eða út um allt í skólaferðalögum og tækið vísar þeim á tiltekna staði og segir þeim frá þeim eða felur þeim verkefni.<br />
<br />
Smátt og smátt geta nemendur ekki aðeins unnið verkefnin sín fjölbreyttari hátt heldur líka hraðar. Og þá er lag til að gera það sem aldrei hefur unnist tími til: að sinna öllum vanræktu hliðunum á námskránni. Að fara út. Gera eitthvað með höndunum. Syngja. Spila á hljóðfæri. Fara í fjós eða bíó. Víkka út sjóndeildarhringinn og reynsluheiminn. Máta námsefnið við veruleikann.<br />
<br />
Tækninni er nefnilega ekki stefnt til höfuðs fjölbreyttri, lifandi kennslu. Henni er stefnt til höfuðs einstrengingslegu, bókamiðuðu, ofstöðluðu iðnbyltingarnámi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu5wZB6BVPxiZqWT4TRCRY5vq2aAh9yuP_UROl8Y91AFyjg12SP-rbc1Jb-iioAK-XIimlIofGjQMtmv-KFImI6z_bCgwuF-9m0jIe3CUXVhtOkJgZpPIUlwCBNFAQbI4RGsOZN6gA6Zb7/s1600/Photo-Motomi-620x380.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu5wZB6BVPxiZqWT4TRCRY5vq2aAh9yuP_UROl8Y91AFyjg12SP-rbc1Jb-iioAK-XIimlIofGjQMtmv-KFImI6z_bCgwuF-9m0jIe3CUXVhtOkJgZpPIUlwCBNFAQbI4RGsOZN6gA6Zb7/s320/Photo-Motomi-620x380.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">Er eitthvað því til fyristöðu að nemendur fái svona aðstöðu?</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Við fórnum engu sem er þess vert að bjarga með því að stíga skrefið.<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3427576135428759926.post-34145672967575005632012-02-24T02:03:00.007-08:002012-02-24T02:03:41.110-08:00Upplýsingatækni kennarans 3: Öpp og iPad.<br />
Öpp<br />
<br />
Hér ætla ég aðeins að skoða þá möguleika sem felast í notkun „appa“ til hagræðis fyrir nemandann og kennarann. Ég mun halda mig við iOS-öpp (fyrir iPad og iPhone) því ég hef ekki kynnt mér Android eða önnur stýrikerfi jafn vel.<br />
<br />
Það eru nefnilega ekki einstakar bækur sem kennarar eru ráðnir til að kenna. Þeir eru ráðnir til að ná tilteknum markmiðum.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoPZj9U9-ilCcakPTzpaUQi5aBc13kwU5OApaIzjh-W8TI2GQy_b4mqyYlxrTobskchwn-NOEZccn8De39tMkW6DEeubSQAbjSHSqU2XPsfMqZm9-VlMEROxJVJTbZ9pRqhyWG1176As2r/s1600/Picture+24.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoPZj9U9-ilCcakPTzpaUQi5aBc13kwU5OApaIzjh-W8TI2GQy_b4mqyYlxrTobskchwn-NOEZccn8De39tMkW6DEeubSQAbjSHSqU2XPsfMqZm9-VlMEROxJVJTbZ9pRqhyWG1176As2r/s320/Picture+24.png" width="239" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Skoðum dæmi um markmið í námskrá og leiðir til að ná þeim með öppum í stað þess að nota hefðbundnari kennsluaðferðir.<br />
<br />
Hér má sjá upphaf lista um lokamarkmið náms í <b>ensku</b>:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibTNkOvbX6j22RNsMx1wC-qd0otUHq95NtnlZ0ObI-KOSk8a17JZeB09PJD2WjFLOKXJDXmxxuvmAkp09_LuvOPRDDJm-ZjGLxTg2vocVMGxk9s8hupp0tGg7fnHzCEw1HROwpYGxtjq5s/s1600/Picture+22.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibTNkOvbX6j22RNsMx1wC-qd0otUHq95NtnlZ0ObI-KOSk8a17JZeB09PJD2WjFLOKXJDXmxxuvmAkp09_LuvOPRDDJm-ZjGLxTg2vocVMGxk9s8hupp0tGg7fnHzCEw1HROwpYGxtjq5s/s1600/Picture+22.png" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hér langar mig að benda á dæmi um sitthvort appið sem nota mæti til að ná þessum markmiðum bærilega. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOwFoxtT4U4aOAVhtjPg_9De_XZJyH3GuIJQLxoDVT_vGBmjq-qO4m5BrYi9OOka-SR3eytbfSi-nfr5gzfZOMk1IyG1uU0GU5iqzBLeSPPAC-iV8aiX3dyrvjLc47YoQZ1jAYddvTahIk/s1600/Picture+23.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOwFoxtT4U4aOAVhtjPg_9De_XZJyH3GuIJQLxoDVT_vGBmjq-qO4m5BrYi9OOka-SR3eytbfSi-nfr5gzfZOMk1IyG1uU0GU5iqzBLeSPPAC-iV8aiX3dyrvjLc47YoQZ1jAYddvTahIk/s1600/Picture+23.png" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Hið fyrra heitir <a href="http://itunes.apple.com/us/app/pressreader/id313904711?mt=8">Press Reader</a> og er ókeypis. En með því má sækja dagblöð frá öllum heimshornum og á fjöldanum öllum á tungumálum. Þarna eru meira að segja íslensku blöðin. Þegar maður sækir forritið fær maður ókeypis 7 (minnir mig) eintök af áskriftarblöðum (ég sótti t.d. Moggann daginn sem fréttin um spjaldtölvurnar birtist). En megnið af blöðunum má sækja ókeypis og jafnvel fá áskrift að. Í fljótu bragði sýnist mér ennfremur að ekkert væri því til fyrirstöðu að nota appið sem áskriftarapp fyrir íslensk blöð fyrir skóla eða hvern sem er. Menn þyrfti bara að gefa út rafræna útgáfu og skrá hana þarna inn.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgauvAW_hnJw9UTTdfbAYflTw_U6s1nMPC60RoWwPL-Hqc4J7t-XnM-ltWwGXvBmmf8p9R0ClVDDVd4a8qSifVWXajvdoRx9LmiW2WIrChb566Zb-r-JNe7FWL4o4izEqvKNsEfXUzNerv/s1600/Picture+25.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="129" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgauvAW_hnJw9UTTdfbAYflTw_U6s1nMPC60RoWwPL-Hqc4J7t-XnM-ltWwGXvBmmf8p9R0ClVDDVd4a8qSifVWXajvdoRx9LmiW2WIrChb566Zb-r-JNe7FWL4o4izEqvKNsEfXUzNerv/s320/Picture+25.png" width="320" /></a></div>
<br />
Góður ensku- (eða dönsku-)kennari gæti hafið hvern morgun á því að glugga í blöðin. Jafnvel beðið nemendur að kíkja í þau og sjá, hvort eitthvað markvert væri að frétta. Nemendur gætu svo lesið upp úr blöðunum eða gert eitthvað sniðugt eins og enskt/danskt fréttakviss eða eitthvað annað.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqhIMRxfcmo_lLirTj1pUeNjLIIA3juYCVXv4imuwwyUXd3ubpUcwNyW5Md_Or3L923IWNxER3swLrEuwb80S9ErJSmrOYhSTNUdQeaY7nFewE8pDpv2Uo1o65w2O6WtEmpwCCqSYCDYl7/s1600/Picture+26.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqhIMRxfcmo_lLirTj1pUeNjLIIA3juYCVXv4imuwwyUXd3ubpUcwNyW5Md_Or3L923IWNxER3swLrEuwb80S9ErJSmrOYhSTNUdQeaY7nFewE8pDpv2Uo1o65w2O6WtEmpwCCqSYCDYl7/s320/Picture+26.png" width="183" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Næsta app er hreinlega <a href="http://www.apple.com/ipad/built-in-apps/ibooks.html">iBooks</a>, það er líka ókeypis.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Inn í það má senda rafbækur og lesa þær á skjánum. Sjálfum finnst mér ögn betra að lesa af <a href="http://www.amazon.com/gp/feature.html/ref=kcp_ipad_mkt_lnd?docId=1000490441">Kindle</a>-lesaranum (líka ókeypis) en það er ekki stór munur. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Bækurnar getur maður sent nemendunum með tölvupósti eða sótt í bókabúð Apple. Þar fann ég t.d. bókina <a href="http://www.gutenberg.org/ebooks/1894">Visit to Iceland eftir Idu Pfeiffer </a>sem lýsir Íslensku samfélagi um miðja 19. öld. Í lok bókarinnar er ensk þýðing á Gunnarshólma (halló, samþætting við samfélagsfræði og íslensku!). En auðvitað má sækja nýrri og eldri bækur, allt eftir þörfum – og sæmilega klár kennari getur búið til sínar eigin (jafnvel með hljóðupplestri og hreyfimyndum) sem nemendur geyma í rafrænu bókahillunni sinni.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Og í enskukennslu kemur sér vel að ef nemandi skilur ekki orð þá nægir að halda fingri á orðinu og skýring kemur upp. Ef hann þekkir ekki nafn heldur maður fingri yfir nafninu og manni er boðið að gúgla það eða fletta upp á Wikipediu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Skoðum <b>íslensku</b>:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPumx6gQuqvLrygoggIenUuwBbymSXRgmZ-VJ3wLvsel33cj9umA5ZaLRbhhA61UpS7Av_s7POFrJh8PvzNHCzGX-W4r52B1xGF2pbOSKktejtGVLxiChUk2Pw4HwZ6aHE3YfNUKajalCb/s1600/Picture+27.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPumx6gQuqvLrygoggIenUuwBbymSXRgmZ-VJ3wLvsel33cj9umA5ZaLRbhhA61UpS7Av_s7POFrJh8PvzNHCzGX-W4r52B1xGF2pbOSKktejtGVLxiChUk2Pw4HwZ6aHE3YfNUKajalCb/s1600/Picture+27.png" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Fyrstu tvö markmiðin þar lúta að framsögn og flutningi. Til að styðja við það er fjöldinn allur af öppum. Einfaldast er auðvitað að búa til lokaða Youtube-rás þar sem nemandinn setur inn upptökur af eigin flutningi. iPaddinn er með tvær innbyggðar myndavélar og appið flytur myndbönd inn á Youtube með afar einföldum hætti. Ef kennarinn (og foreldrar) hafa aðgang að Youtube-rás nemandans getur nemandinn skilað þar inn til námsmats fjölbreyttum verkefnum – þar á meðal í framsögn.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Nemandinn getur líka sent myndbandið sem viðhengi til kennarans í tölvupósti.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Skoðum <b>stærðfræði</b>:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiepikL7L-scqa7yEnQ_nCYXlz8FEWSS2Abo_HIw61Yc9MAWgzG2rkmi_hCPKBOzERWSh_9oh9WOxGQzXfLUQippugJ0Y2x2hMhm56HHp8tpGBDVi5jOssHGDCM6rtSJlvQOAJg4jWzJFT6/s1600/Picture+28.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiepikL7L-scqa7yEnQ_nCYXlz8FEWSS2Abo_HIw61Yc9MAWgzG2rkmi_hCPKBOzERWSh_9oh9WOxGQzXfLUQippugJ0Y2x2hMhm56HHp8tpGBDVi5jOssHGDCM6rtSJlvQOAJg4jWzJFT6/s1600/Picture+28.png" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ég er, og hef lengi verið þeirrar skoðunar að frumþáttun sé gríðarlega mikilvæg. Miklu mikilvægari en margföldunartaflan t.a.m. Það er að mínu mati mjög æskilegt að nemendur hafi þáttun á valdi sínu til að hindra að stærðfræðin við lok grunnskóla og byrjun framhaldsskóla verði verði mönnum fjötur um fót. Nema hvað, ég hef enn ekki séð einfaldari og átakslausari aðferð við að kenna þáttun en appið <a href="http://itunes.apple.com/us/app/factor-samurai/id441919897?mt=8">Factor Samurai</a> (ókeypis).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKAabavnI-ZvJtq6Y3Pax9uFvTVxRClIUyccfJPvH3lGWI5YRy5OVgYybClU1D7eFaGqtH8A4l9Z03yi-uALOuQ1mq_0Mvglj5S18a9zc_uPkYKUwINBVwVV99vwK5X1OuqDoPwSOWq3Nr/s1600/mzl.kgdznghj.320x480-75.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKAabavnI-ZvJtq6Y3Pax9uFvTVxRClIUyccfJPvH3lGWI5YRy5OVgYybClU1D7eFaGqtH8A4l9Z03yi-uALOuQ1mq_0Mvglj5S18a9zc_uPkYKUwINBVwVV99vwK5X1OuqDoPwSOWq3Nr/s320/mzl.kgdznghj.320x480-75.jpg" width="320" /></a></div>
Það er leikur í ætt við Fruit Ninja og snýst um að höggva í sundur allar aðrar tölur en frumtölur. Ef maður heggur t.d. töluna 25 þá brotnar hún í 5 og 5. Ef maður heggur í 5 þá missir maður líf. Smátt og smátt verður nemandinn eldfljótur að þátta tölur.<br />
<br />
Og fyrir þá sem farnir eru að fást við þyngri útreikninga er til fullt af öppum sem þátta tölur fyrir þig. Sem og öpp sem breyta á milli mælieininga eða þýða á milli talnakerfa. Það er nóg af stærðfræðiöppum, það er nokkuð ljóst.<br />
<br />
<b>Samfélagsfræði</b>?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2cLzAnqwDlwp42rurOOmBjGZkCiI3jyU5SFyFH8q9T5UwdNdNvatjgOt26kSCDWltyO-y4-lndwMrFWJXnM_3nV9nKhjFrWIt9IEf4nsXpi4TpmRHRdByUkjLURkfDh6yW81y4dVoZO1k/s1600/Picture+30.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2cLzAnqwDlwp42rurOOmBjGZkCiI3jyU5SFyFH8q9T5UwdNdNvatjgOt26kSCDWltyO-y4-lndwMrFWJXnM_3nV9nKhjFrWIt9IEf4nsXpi4TpmRHRdByUkjLURkfDh6yW81y4dVoZO1k/s1600/Picture+30.png" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Hér er til alveg hreint magnað app. <a href="http://itunes.apple.com/us/app/timeline-eons-free/id433352152?mt=8">Timeline Eons (ókeypis).</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlEPJpN1HPTAIItXZJQUobUd0SIZ_NsolU_VbRTBcNL_S5V_3CWaikgr4i5D9SNAz_vszpTqCJakwdRj1K9GDKVg5MFZRqbmS1YWIeb-fpRQjyuQ778R2AeP1_yhmj-fXnZcrKDtts3-Tp/s1600/mzl.xrdrdidc.320x480-75.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlEPJpN1HPTAIItXZJQUobUd0SIZ_NsolU_VbRTBcNL_S5V_3CWaikgr4i5D9SNAz_vszpTqCJakwdRj1K9GDKVg5MFZRqbmS1YWIeb-fpRQjyuQ778R2AeP1_yhmj-fXnZcrKDtts3-Tp/s320/mzl.xrdrdidc.320x480-75.jpg" width="222" /></a></div>
<br />
<br />
Með því er hægt að klípa og strjúka sér leið frá upphafi alheims til áætlaðra endiloka sólkerfisins (og lengra). Appið er mjög myndrænt og fjölnota. Og þekkingarforðinn stækkar sífellt. Með því að slá inn „homo sapiens“ var ég strax kominn á sporið.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjldF16lggj_HFXGQuJt6YEHXYHio_JUyWeyOW8Lz2K162NuK4wXtARwKRg_5m1f9Zj58flkEmn-PMj0cdd1tAFKo0GWEwcXuIjVodjp9HeDs8Mj6ruW7yiUBcdFECFm87nK_iy9j-MORT1/s1600/Picture+31.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjldF16lggj_HFXGQuJt6YEHXYHio_JUyWeyOW8Lz2K162NuK4wXtARwKRg_5m1f9Zj58flkEmn-PMj0cdd1tAFKo0GWEwcXuIjVodjp9HeDs8Mj6ruW7yiUBcdFECFm87nK_iy9j-MORT1/s320/Picture+31.png" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Það væri ekkert því til fyrirstöðu að samþætta enskukennslu og samfélagsfræði í einstökum atrennum. En stærsti kosturinn er auðvitað sá að ákveðnir nemendur halda áfram að grúska og nema af appi eins og þessu og eru ekki háðir talfærum kennarans upp á að afla sér þess sem vekur áhuga þeirra.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Náttúrufræði og umhverfismennt</b><br />
<b><br /></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf98WDoJ2Q47e3QCf9-Fx11Ne9H5NOU9jg9R32JProbWrEGeBm24XyJ8VpRfiDHgjbnj6VTm2drJYvffbItOljm8A5ZXt5hsl-fXOu2EHiFASXYgN8fgWGmuInAz-L3xRWfyumn1cWA6x5/s1600/Picture+32.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf98WDoJ2Q47e3QCf9-Fx11Ne9H5NOU9jg9R32JProbWrEGeBm24XyJ8VpRfiDHgjbnj6VTm2drJYvffbItOljm8A5ZXt5hsl-fXOu2EHiFASXYgN8fgWGmuInAz-L3xRWfyumn1cWA6x5/s1600/Picture+32.png" /></a></div>
<b><br /></b><br />
Helsti kosturinn við öpp í náttúrufræði er möguleikinn á nýjustu gögnum. Það er hægt að lyfta iPaddinum upp og fá mynd af stjörnuhimninum sem fylgir þér ef þú snýrð þér. Þannig getur þú borið það sem þú sérð úti saman við upplýsingarnar í appinu sem segir þér hvaða stjarna er hvað.<br />
<br />
Ég er sjálfur doldið skotinn í ögn nördalegum og ósexí öppum eins og <a href="http://itunes.apple.com/app/arctic-watch/id349881996?mt=8">Artic Watch</a> (ókeypis)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgABegklKiOnzlP2uFHb4o5ZIeLuREp2zHSQxA6Lkj21H_fFppM-414SydsY5TmHHQRLO-uauYX6KbZs3LOARI064t3fdCQQb935gsDVW0CM4I6mi7ar8HdS2ojMF3lzio3rQ5_LmXSFpGk/s1600/mzl.hnlampxi.320x480-75-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgABegklKiOnzlP2uFHb4o5ZIeLuREp2zHSQxA6Lkj21H_fFppM-414SydsY5TmHHQRLO-uauYX6KbZs3LOARI064t3fdCQQb935gsDVW0CM4I6mi7ar8HdS2ojMF3lzio3rQ5_LmXSFpGk/s320/mzl.hnlampxi.320x480-75-1.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
eða einhver af þeim fjölmörgu (ókeypis) veðurathugunaröpp sem í boði eru.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeAiVlOmb0WPeubcKlEAp9Mt6YkR2pBXS458mcGIXfzXyo3hPuO1HyOK9DxzQyOc2GYeFb6p1Q-3aBPlNvR1PS-SmOY1beiQUDJjCbSm2qGPoAaSc4E3usiSbFEpCNwKIAakgbjmsEiG5C/s1600/-4.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeAiVlOmb0WPeubcKlEAp9Mt6YkR2pBXS458mcGIXfzXyo3hPuO1HyOK9DxzQyOc2GYeFb6p1Q-3aBPlNvR1PS-SmOY1beiQUDJjCbSm2qGPoAaSc4E3usiSbFEpCNwKIAakgbjmsEiG5C/s320/-4.png" width="240" /></a></div>
<br />
Með slíkum öppum fá nemendur samhengi og nýjustu upplýsingar. Slík öpp eru til hundruðum saman. Sum skrá veðrið, önnur vatnsforða eða heimskautaís, enn önnur jarðskjálfta. Og svo mætti lengi telja.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnN4aF0d3_lEDjN99q1-8VOJp3Y5gmtDrXItSqiAZUxTYtlWz17CLKpueWPsxLWzmqPpY7zn-tXS8ub1MyApA02EqQxFgYVXnjCiG7D4wtymQt-qJKo-TOx9WXD8-U0yDqlSERaQwZZrai/s1600/05tablet-2-articleLarge.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnN4aF0d3_lEDjN99q1-8VOJp3Y5gmtDrXItSqiAZUxTYtlWz17CLKpueWPsxLWzmqPpY7zn-tXS8ub1MyApA02EqQxFgYVXnjCiG7D4wtymQt-qJKo-TOx9WXD8-U0yDqlSERaQwZZrai/s320/05tablet-2-articleLarge.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Ekki eitt af öppunum sem hér eru nefnd kosta pening. En maður þarf að vera bæði blindur, heyrnarlaus og verulega fúllyndur til að sjá ekki hvílíka yfirburði tæki eins og iPad hefur yfir kennslubækur. Auk þess er tækið meðfærilegt, með innbyggðar myndavélar, hljóðnema, staðsetningarbúnað (gps) og hreyfiskynjara. Sem veitir því margvíslegt forskot á hefðbundar tölvur. Loks er það svo einfalt í notkun að sonur minn (15 mánaða) kann á því grunntökinn og sonur samkennara míns (á leikskólaaldri) kann að hringja í ömmu sína á Skype ef mamma leggur frá sér tækið.<br />
<br />
En ég vil þó árétta eitt. Ég lít fyrst og fremst á hlutverk tækja eins og iPad að frelsa okkur frá skólaborðunum og skólabókunum. Ég mun síðar nefna hvernig upplýsingatæknin getur skapað tíma og rými til að brjóta sér leið út úr kennslustofunni og út í veruleikann. Sýndarveruleiki upplýsingartækninnar er að mínu mati markvissasta leiðin til að brjóta niður sýndarveruleika skólastofu iðnbyltingarinnar. En þar erum við því miður flest enn stödd í skólum landsins.<br />
<div>
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0